Augustus (keizer): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijzigingen door 2A02:A018:200:E300:14B2:D87F:F4A7:81F9 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door ErikvanB |
|||
Regel 184:
Augustus' twee kleinzonen waren in 12 v.Chr. echter nog te jong om hem op te volgen in het geval hij plots zou overlijden. Totdat zijn beoogde opvolgers oud genoeg waren en aan het Romeinse volk konden worden voorgesteld, moest de ''princeps'' een plaatsvervangend opvolger hebben. Deze zou Augustus bij zijn regeringstaken kunnen ondersteunen en - indien nodig - hem opvolgen. Deze rol, die eens door Agrippa was vervuld, zou nu aan [[Tiberius Iulius Caesar Augustus|Tiberius]] toevallen. Augustus dwong hem van zijn vrouw Vipsania, een dochter van Agrippa, te laten scheiden, zodat hij met Augustus' dochter Iulia kon trouwen. Tiberius was echter nooit Augustus' eerste keus als opvolger. Hij maakte duidelijk dat Tiberius slechts een „plaatsvervanger“ voor zijn kleinzoons was en slechts voor een overgangsperiode als opvolger dienst zou doen.<ref>Voor de rol van Tiberius als plaatsvervanger voor de jonge Caesares, zie: {{Aut|J. Bleicken}}, ''Augustus. Eine Biographie'', Berlijn, 1998, pp. 631ff.</ref> Dit leidde tot onenigheid tussen Augustus en Tiberius, wiens gedwongen huwelijk met Iulia al snel op de klippen liep. Hij legde daarom in 5 v.Chr. alle ambten neer en trok zich terug op [[Rodos (eiland)|Rhodos]]. Het kwam pas tot een verzoening nadat Lucius en Gaius Caesar kort na elkaar, in 2 en 4 n.Chr., waren gestorven en Iulia wegens haar levenswandel uit Rome was verbannen. Daar Tiberius' broer Drusus reeds in 9 v.Chr. bij een krijgstocht in Germania was omgekomen, bleef slechts Tiberius als opvolger over.
Augustus adopteerde Tiberius op 26 juni van het jaar 4 n.Chr., twee dagen na het populistische festival van ''Fors [[Fortuna (godheid)|Fortuna]]''<ref>Het festival moest ervoor zorgen dat het gewone volk zich betrokken voelde bij de dubbele adoptie en in het bijzonder die van Tiberius, die uit een patricische familie kwam ({{Aut|R. Syme}}, ''History in Ovid'', Oxford, 1978, p. 33.). Volgens Velleius Paterculus (Velleius Paterculus, [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Velleius_Paterculus/2D*.html#103 II 103.3].) vond de adoptie echter plaats op [[27 juni]], maar dit lijkt minder waarschijnlijk. In verband met Tiberius' adoptie, zie onder andere ook {{Aut|B. Levick}}, Drusus Caesar and the Adoptions of AD 4, in ''Latomus'' 25 (1966), pp. 227 - 244; {{Aut|M.A. Nickbakht}}, Tiberius’ Adoption durch Augustus: ''rei publicae causa''? (Vell. Pat. 2,104,1), in ''Göttinger Forum für Altertumswissenschaft'' 1 (1998), pp. [http://gfa.gbv.de/dr,gfa,001,1998,a,09.pdf 112-116.]</ref>, samen met zijn laatste nog levende kleinzoon Agrippa Postumus. Maar deze laatste liet hij drie jaar later op niet geheel duidelijke gronden naar het eiland [[Pianosa (Toscaanse archipel)|Planasia]] bij [[Elba]] verbannen, waar hij direct na Augustus' dood werd geëxecuteerd. Tiberius moest voor zijn eigen adoptie de oudste zoon van zijn overleden broer Drusus adopteren: [[Germanicus]]. Deze achterneef van Augustus behoorde als kleinzoon van Octavia zowel tot de ''gens'' Iulia als de ''gens'' Claudia. Daar Tiberius reeds een zoon, [[Drusus minor]] had, werd er door de adoptie van Germanicus ervoor gezorgd dat ook de tweede generatie werd veilig gesteld. Na deze adopties liet Augustus zijn adoptiefzoon Tiberius in 4 n.Chr. de ''[[tribunicia potestas]]'' toekennen. In 13 n.Chr. liet Augustus hem ook het ''imperium proconsulare maius'' toekennen, waarmee hij Tiberius ondubbelzinnig aanwees als enig mogelijke opvolger.
==== Dood en begrafenis ====
| |||