|
De benaming '''Républicains Indépendants''', ([[Nederlands]]: ''Onafhankelijke Republikeinen''), geldtwaren voorin tweede tijd van de [[Frankrijk|Vierde Franse Republiek]] en in de [[conservatiefVijfde Franse Republiek|Vijfde Republiek]] een [[Conservatief|conservatieve]] groepering. Het ging om twee verschillende groeperingen.
==[[ Vierde Franse Republiek]] ==
De eerste '''''Républicains Indépendants''''' waren een [[conservatiefConservatief|conservatieve]] groepering die kort na de [[Bevrijdingbevrijding van Frankrijk]] werd opgericht door personen die weigerden toe te treden tot de '''''[[Parti Républicain de la Liberté]]'''''|Parti Républicain de la Liberté (PRL)]]. Eén van de voormannen van de RI was [[René Coty]], dedie laterelater [[Lijst van presidenten van Frankrijk|president van Frankrijk]] werd.
De RI gingen in [[1949]] op in dehet '''''[[Centre National des Indépendants|Centre National des Indépendants CNI]]''''' (CNI)op.
==[[ Vijfde Franse Republiek]] ==
De [[Vijfde Franse Republiek]] bestaat sinds 1958. De tweede '''''Républicains Indépendants''''' waren een [[conservatief|conservatieve]] groepering die in [[1962]] ontstond toen een aantal leden uit dehet '''''[[Centre National des Indépendants et Paysans]]'''''|Centre National des Indépendants et Paysans (CNIP)]] stapten. In dat besloot de CNIP-leiding namelijk dat de CNIP-ministers uit de coalitieregering met de [[Gaullisme|Gaullistische]] ''[[Union pour la Nouvelle République|Union pour la Nouvelle République UNR]]'' (UNR) hun ontslag moesten aanbieden vanwege de [[europscepsis]]kritieke houding van president [[Charles de Gaulle]] tegenover de [[Europese integratie]]. De CNIP-ministers, (w.o.waaronder minister van Financiën en Economische Zaken [[Valéry Giscard d'Estaing]]) weigerden dit en traden toe tot het [[kabinet-Pompidou|kabinet]] van premier [[Georges Pompidou]] en namen zitting als "''Républicains Indépendants''" (Onafhankelijke Republikeinen).
Toen Giscard d'Estaing in [[1966]] uit het kabinet werd verwijderd, traden er spanningen op tussen de Gaullistische UNR en de RI. De RI vormden daarop de '''''Fédération Nationale des Républicains Indépendants''''' (FNRI, Nationale Federatie van Onafhankelijke Republikeinen). DeBinnen de FNRI werd Giscard omschreven als "[[liberalismeLiberalisme|liberaal]], [[centrisme|centristisch]] en [[EU|pro-Europees]]." [[Michel Poniatowski]] werd secretaris-generaal van de FNRI.
InDe [[1969]]FNRI steunde de FNRI de kandidatuur van [[Georges Pompidou]] voor het presidentschap ende [[RaymondFranse Marcellinpresidentsverkiezingen 1969|presidentsverkiezingen van 1969]]. Raymond Marcellin van de FNRI werd na de door Pompidou gewonnen [[Franse presidentsverkiezingen 1969|presidentsverkiezingen]]verkiezingen minister in het nieuwe [[Kabinet-Couve de Murville|kabinet]]. InNa Pompidou's dood in [[1974]], na Pompidou's dood, stelde Giscard zich kandidaat voor het presidentschap en werd gesteund door de FNRI, het ''[[Mouvement Républicain Populaire|Centre Démocrate]]'', de ''[[Mouvement Réformateur (Frankrijk)|Mouvement Réformateur]]'' en enkele [[Gaullisme|Gaullisten]] gesteund. De [[Franse presidentsverkiezingen 1974|Franse presidentsverkiezingen]] van [[1974]] werden door Giscard gewonnen. Hij versloeg de Gaullist [[Jacques Chaban-Delmas]] in de eerste ronde en de [[socialisme|socialist]] [[François Mitterrand]] in de tweede ronde.
InDe FNRI werd in [[1976]] werd de FNRI vervangen door de '''''[[Parti Républicain (Frankrijk)|Parti Républicain PR]]''''' (PR)vervangen, die in [[1978]] op haar beurt op ging in het [[Centrisme|centristische]]centrum '''''[[Union pour la Démocratie Française]]'''''|Union pour la Démocratie Française (UDF)]], die nogin steeds2007 werd bestaatontbonden.
==Zie ook==
*[[Valéry Giscard d'Estaing]]
*[[Michel Poniatowski]]
*[[Raymond Marcellin]]
{{DEFAULTSORT:Republicains Independants}}
| 