Castraat: verschil tussen versies

Veel jongens overleden als gevolg van de castratie door het destijds ontbreken van hygiëne of antibiotica. Ook kreeg niet iedere castraat als volwassene een fraaie stem. De als zanger mislukte castraten waren dubbel te beklagen. Ongemakken als gevolg van de castratie zijn een onevenwichtig temperament, uitzonderlijk lange holle beenderen en urologische klachten. Op 18e-eeuwse karikaturen staan castraten met uit hun krachten gegroeide en mismaakte lichamen. Op de portretten hebben de schilders deze misvorming gecamoufleerd.

 

De Belg [[Edmond Michotte]] legde in maart 1860 een gesprek vast tussen de componist [[Gioacchino Rossini]], in 1792 in Italië geboren als zoon van zangers en van jongs af aan bekend met castraten, en [[Richard Wagner]]. Rossini vertelde Wagner "te zijn gestopt met componeren omdat het theater in volle neergang was". Dat kwam, zo vervolgde Rossini desgevraagd, door "het verdwijnen van de castrati. Men kan zich geen idee vormen van de bekoring van de stem en de volleerde virtuositeit die deze besten der besten, bij gebrek aan iets anders en uit gelukkige compensatie, bezaten". Rossini roemde hun gaven als leraar en zei toen dat "nu de castrati zijn uitgestorven en het in onbruik is geraakt om nieuwe te snijden de neergang van de zangkunst onomkeerbaar is. Zonder de castraten is de [[opera buffa]] in neergang en de [[opera seria]] is voor het grote publiek te moeilijk." Tegenwoordig wordt de rol van de castraat vervangen door de [[contratenor]]. Contratenoren zingen met een [[kopstem|falsetstem]].