Piano (instrument): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Versie 51770310 van 2A02:A453:975D:1:3895:4E29:7E11:F7E3 (overleg) ongedaan gemaakt. Label: Ongedaan maken |
||
Regel 36:
De piano is tussen [[1698]] en [[1709]] door [[Bartolomeo Cristofori]] in [[Florence (stad)|Florence]] uitgevonden, en heette toen ''Gravicembalo col piano’e forte'', [[pianoforte]], [[Fortepiano (instrument)|fortepiano]], of [[hammerklavier]]. [[Gottfried Silbermann|Silbermann]] was een van de eerste Duitse pianobouwers, en [[Johann Sebastian Bach]] heeft ook al kennis gehad van diens instrumenten. De vernieuwing van [[klavecimbel]] naar pianoforte was enorm, er was een nieuw type instrument ontwikkeld, dat een totaal andere klank had. Aanvankelijk waren de hamertjes met hard leer omspannen, later werd dat vervangen door het zachtere samengeperste vilten hamertje, wat grote invloed op de klank had, en een rondere meer zangerige toon opleverde. Het mechaniek werkte aanvankelijk als volgt: Drukte men een toets in, dan sloeg een hamertje tegen een [[snaar (muziek)|snaar]]. Dat was een vernieuwing, want tot die tijd kende men alleen de door een toets getokkelde snaar. Bij het [[stoss-mechaniek]] (het latere Engelse mechaniek) zit de hamer op een aparte hamerlijst, bij het [[prell-mechaniek]] (werd later het Duitse of Weense mechaniek) is de hamer onmiddellijk op het achtereinde van de toets bevestigd. Dit mechaniek speelde veel lichter dan het stoss-mechaniek.
[[Broadwood & Sons|Broadwood]] kreeg het patent op de uitvinding van het pedaal in 1783. Sindsdien heeft elke piano twee of drie pedalen. Het ''linkerpedaal'' dient om de toon zachter te laten klinken, het ''rechterpedaal'' om de dempers te lichten zodat de tonen doorklinken als de toets wordt losgelaten. Heeft een piano drie pedalen, dan kan het ''middelste'' pedaal een studiepedaal zijn, wat zorgt voor een nogal muffe klank, waarbij de buren niet gehinderd worden.<ref>Worner, K., ''Geschiedenis van de muziek'', 1977, Spectrum</ref><ref>Kloppenburg, W., ''Van monochord tot moderne vleugel'', Broekmans & Van</ref> Heeft een vleugel een middelste pedaal, dan dient dat om de dempers te lichten van de toetsen die op dat moment ingedrukt zijn,
In 1822 vond [[Sébastien Érard|Érard]] het repetitiemechaniek uit ([[Echappement (mechaniek)|mechanisme à double échappement]]), waarbij de hamer na de aanslag niet in de rusttoestand terugvalt, doch halverwege wordt opgevangen door een met leer bespannen vanger.
| |||