In ''[[Het dwaallicht]]'' beleeft Laarmans geen gedaanteverwisseling maar staat een moreel conflict centraal. Zijn voornemen om deugdzaam leven door zijn vrouw en zes kinderen boven de kroeg te stellen, wordt doorkruist doordatwanneer drie Afghaanse zeelui hem de weg vragen naar de schone Maria Van Dam. Laarmans werpt zich op als hun gids en geeft hoog op over de verheven intenties van zijn gezellen, waarbij steeds duidelijker wordt dat zijn eigen drijfveer niet edelmoedigheid maar lust is. Hij kan zijn hang naar avontuur niet botvieren want Maria van Dam blijkt onvindbaar. In zijn teleurstelling schikt hij zich in zijn huiselijke leven waarvan de routine hem zo verveelt, bitter concluderend dat de illusie van Maria's bestaan hem misschien dierbaarder is dan de werkelijkheid.
