Stroomvoorziening van spoorwegen: verschil tussen versies

Er kan [[gelijkspanning]] of [[wisselspanning]] toegepast worden. Daarnaast is er de keuze van het voltage. Over het algemeen heeft de gebruikte voedingsspanning te maken met het [[vermogen (natuurkunde)|vermogen]] van de [[motor]] van een voertuig. Zo worden [[tram]]s en [[trolleybus]]sen gevoed met 600 of 750 [[Volt (eenheid)|volt]] gelijkspanning, bij metrostellen kan deze waarde tot 1500 volt oplopen en bij de spoorwegen tot 25.000 volt wisselspanning. De oorzaak daarvoor ligt in een natuurkundige wet, die door de formule ''P = U × I'' uitgedrukt wordt, of, door [[Substitutie (wiskunde)|substitutie]] van de [[Wet van Ohm]] (''U = I × R'') anders geschreven als ''P = I × R × I = I''² × ''R''. Hierbij staat ''P'' voor vermogen, ''U'' voor de spanning, ''I'' voor stroomsterkte en ''R'' voor de weerstand. Het vermogensverlies is dus kwadratisch afhankelijk van de stroomsterkte. Hoe hoger de spanning, hoe lager de stroom voor een gegeven vermogen kan zijn en hoe lager het vermogensverlies. In [[Zuid-Afrika]] is de goederenspoorlijn [[Dingleton|Sishen]]–[[Saldanha]] uitgerust met de uitzonderlijke hoge spanning van 50 kV<ref>[http://www.railwaygazette.com/news/single-view/view/orex-upgrade-targets-more-capacity.html Orex upgrade targets more capacity, Railway Gezette, 3 juni 2007]</ref>.