Nationaal Park De Hoge Veluwe: verschil tussen versies

==Ontstaan==

Het natuurgebied is gelegen op de zandgronden van de Veluwe en is grotendeels gevormd door water, ijs en wind. De [[stuwwal]]len zijn ontstaan in de voorlaatste [[glaciaal (tijdperk)|ijstijd]], het [[Saalien]], tussen 200.000 en 105.000 jaar geleden. De [[dekzandrug]]gen en smeltwaterdalen dateren uit de laatste ijstijd, het [[Weichselien]], tussen 70.000 en 10.000 jaar geleden. In de [[Middeleeuwen]] ontstonden in het dekzand onder menselijke invloed grote [[zandverstuiving|stuifzandcomplexen]], die aan het eind van de 19e eeuw door bebossing weer grotendeels werden vastgelegd.<ref>Gonggrijp, G.P. (1985). Een bouwwerk van water, ijs en wind. In: Alings, W. (red.). Het bewaarde landschap; Het Nationale Park De Hoge Veluwe 1935-1985. p. 118-125.</ref> Het gebied is eeuwenlang in beheer geweest voor bosbouw en landbouw en omvatte enkele kleine nederzettingen. Aan het begin van de 20e eeuw bestond het gebied uit [[zandverstuiving]]en, [[heide (vegetatie)|heide]] en verschillende typen bos met [[grove den]], [[vliegden]] en verschillende loofbomen. Een van de bewaarde kleine nederzettingen is [[Oud Reemst]].

===Stichters van het park===

Het gebied dat nu De Hoge Veluwe vormt, dankt zijn status aan het echtpaar [[Helene Kröller-Müller|Helene Müller]] en [[Anton Kröller]]. Zij kochten tussen 1909 en 1921 verschillende landerijen aan met als belangrijkste functie het bieden van een privéjachtterrein. Voor de jacht werden onder andere [[moeflon]]s, [[wilde zwijn]]en en [[edelhert]]en uitgezet en zelfs enige tijd [[kangoeroes]]. Ook de bosexploitatie werd voortgezet. Toen het echtpaar begin [[1930-1939|jaren dertig]] in financiële problemen raakte, werd een poging gedaan het landgoed te verkopen aan [[Natuurmonumenten]]. Dit mislukte, waarna het Rijk de benodigde 810.000 [[Nederlandse gulden|gulden]] vrijmaakte uit een fonds dat zij beheerde, een en ander buiten de Tweede Kamer om. Dit geld kwam in beheer bij een stichting die het park in 1935 van N.V. Wm. H. Müller & Co kocht. Deze stichting is nog steeds eigenaar. Destijds had De Hoge Veluwe een oppervlakte van circa 6.800 [[hectare]]. Als tegenprestatie voor de donatie kreeg het Rijk de kunstcollectie van mevrouw [[Helene Kröller-Müller|Kröller-Müller]] in eigendom, op voorwaarde dat een nieuw museum in het park werd gebouwd.