Jean-Pierre Beltoise: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Versie 50897426 van 88.136.200.141 (overleg) ongedaan gemaakt. Label: Ongedaan maken |
vaill |
||
Regel 6:
Jean-Pierre Beltoise begon als motorcoureur en won in Frankrijk verschillende nationale titels. Van 1962 tot en met 1964 kwam hij met een [[Kreidler]] acht keer uit in verschillende klassen van het wereldkampioenschap. Hij pakte een podiumplaats. Zijn beste eindklassement in de [[Wereldkampioenschap wegrace klasse 50 cc|50 cc]] was in 1964, op een zesde plaats met 6 punten.<ref group="noten">Winnaar van de klasse was de Nieuw-Zeelander [[Hugh Anderson]] met een [[Suzuki]] met 38 punten en vier overwinningen.</ref> Ook behaalde hij in 1963/64 overwinningen met Bultaco 125, Morini 175, Aermacchi 250 en Matchless 500.
In 1963 begon hij met autoracen. Twee jaar later won hij een [[Formule 3]]-wedstrijd en na twee goede seizoenen in de [[Formule 2 (raceklasse)|Formule 2]] maakte Beltoise in 1967 de overstap naar de [[Formule 1]] tijdens de [[Grand Prix Formule 1 van Monaco|Grand Prix van Monaco]], hij wist zich niet te kwalificeren. Aan het eind van het jaar volgde zijn echte debuut tijdens de [[Grand Prix Formule 1 van de Verenigde Staten 1967|Amerikaanse GP]]. Met een [[Matra_(automerk)#Formule_1|Matra]] werd hij in 1968 tweede bij de [[Grote Prijs Formule 1 van Nederland|Grand Prix van Nederland]]. Tijdens het Formule 1-seizoen kwam hij ook nog uit in de Formule 2 bij het team van Matra en won het eindklassement in 1968 met 48 punten en 5 overwinningen.<ref group="noten">Tweede werd Fransman en teamgenoot [[Henri Pescarolo]] met 30 punten, derde de Italiaan [[Tino Brambilla]] met 26 punten in een [[Ferrari (automerk)|Ferrari]].</ref> Een jaar later werd Beltoise door
Begin 1971 was Beltoise betrokken bij het fatale ongeluk van [[Ignazio Giunti]] tijdens de 1000 kilometer van [[Buenos Aires]]. Beltoise had geen benzine meer en duwde zijn auto terug naar de pits toen hij werd aangereden door Giunti die bij de crash om het leven kwam. De racelicentie van Beltoise werd ingetrokken en de Fransman miste een groot deel van het seizoen.
Hierna stapte hij in 1972 over van Matra naar [[British Racing Motors|BRM]]. Het hoogtepunt van zijn Formule 1-carrière volgde tijdens de compleet verregende [[Grand Prix Formule 1 van Monaco 1972|Grand Prix van Monaco van dat jaar]], die hij oppermachtig won in de oncompetitieve BRM. Het was de laatste zege van het legendarische team. De rest van het seizoen wist hij geen punten te behalen. Ook de twee daaropvolgende jaren kwam Beltoise uit voor BRM, met als beste resultaat een tweede plaats bij de [[Grand Prix Formule 1 van Zuid-Afrika|Grand Prix van Zuid-Afrika]] in 1974.
Aan het eind van het seizoen 1974 nam hij afscheid van de Formule 1, hoewel hij later nog testte voor [[Ligier]]. Verder won hij twee keer het Frans Touringcar-kampioenschap voor BMW, en deed hij aan rallycross en ijsracen.
Hij kende het goed in zijn departement van [[Essonne]] Georges Martin, (1930), Franse ingenieur van de speciale school voor openbare werken, sectie "mechanische elektriciteit", die thermische motoren voor auto's heeft ontworpen, inclusief de "Poissy-motor" die de [[Simca]] aandrijft. 1100 vanaf oktober 1967, evenals de V12 Matra Sports-motor die zich bezighoudt met Formule 1 of Louis Meznarie, (1930), voormalig trainer van motorfietsen en racewagens [[NSU]] of [[Porsche]], en stabiele eigenaar.
==Overlijden==
| |||