Gamma-astronomie: verschil tussen versies

In de jaren '60 van de twintigste eeuw werd het observeren van gammastraling mogelijk. Dit is veel lastiger dan de observatie van röntgenstraling of [[zichtbaar licht]], omdat het veel zeldzamer is. Zelfs een 'heldere' bron heeft een observatieperiode van enkele minuten nodig voordat ze zelfs maar ontdekt is. Ook zijn ze moeilijk scherp te stellen, wat in lage resolutie resulteert. De meest recente generatie (2000) van gammastralingtelescopen hebben een resolutie in de orde van 6 [[Boogminuut|boogminuten]] in het GeV -bereik (de Krabnevel is één enkele pixel), vergeleken met 0,5 boogminuten in het lagere röntgenbereik (1 keV) door het [[Chandra X-ray Observatory]] (1999), en zo'n 1,5 boogminuut in de het hogere (100 keV) röntgenbereik door de HEFT in 2005 (High-Energy Focusing Telescope).

Gammastraling met een hoge energie, met foton-energiefotonenergie boven 30 GeV, kan ook worden gedetecteerd door experimenten op de grond. Zulke hoog-energetische deeltjes produceren neerslag van secundaire deeltjes in de atmosfeer die te detecteren is, door detectie-apparatuur en ook zichtbaar door het [[Tsjerenkov-effect]] die de ultra-relativistische deeltjes uitstralen. De IACT (Imaging Atmospheric Cherenkov Telescope) op de Canarische eilanden behaalt tot op heden de hoogste sensitiviteit.

Gammastraling in het teraelektronvoltbereik uitgestraald door de Krabnevel is voor het eerst gedetecteerd in 1989 door het Whipple Observatory in [[Arizona]], VS. Hedendaagse telescoopexperimenten zoals die van het H.E.S.S. (Namibië), VERITAS (U.S.A.), MAGIC (Spanje) en CANGAROO III (Australië) kunnen de Krabnevel in een paar minuten detecteren. De hoogst-energetische fotonen (tot 16 TeV) gedetecteerd vanvanaf een extragalactisch object zijn die van de [[blazar]] Markarian 501. Deze metingen werden verricht met de High-Energy-Gamma-Ray Astronomy (HEGRA) lucht Tsjerenkov -telescopen.