Spade Cooley: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 33:
Aanvankelijk vond hij werk als beginnend artiest in de vooruitstrevende filmindustrie van [[Californië]]. In 1934 werd hij door de Republic Studio gecontracteerd als stand-in voor [[Roy Rogers]], die hem spoedig ook als [[Fiddle|fiddler]] toevoegde in zijn begeleidingsband. Aan het begin van de jaren 40 vervoegde hij zich bij de band van de zingende cowboy [[Jimmy Wakely]]. Deze trok zich spoedig daarna terug uit de business en vertrouwde Cooley zijn muzikanten toe.
== Carrière ==
Cooley verplicht allereerst verdere muzikanten, waaronder [[Tex Williams]]. Het hoofdkwarier van zijn tot orkest uitgegroeide band was de Venice Pier Ballroom in de omgeving van Los Angeles. Men speelde een dansbare [[western]] [[swing]]. De doorbraak lukte in 1945, toen met ''Shame On You'' de toppositie van de countrycharts werd ingenomen en negen weken aan de top bleef. In hetzelfde jaar lukten hem met ''A Pair Of Broken Hearts'' en ''I've Taken All I'm Gonna Take From You'' twee verdere top 10-hits. In 1946 volgden de top 10-hits ''Detour'' en ''You Can't Break My Heart'' en in 1947 als laatste chartklassering ''Crazy 'Cause I Love You'' (4e plaats).
In 1946 smeet hij na een ruzie Tex Williams eruit, en meerdere leden volgden. Cooley stelde onaangedaan nieuwe muzikanten in. Ondertussen waren Spade Cooley And His Orchestra tot de numeriek grootste formatie uitgegroeid in de geschiedenis van de countrymuziek. Met hun onnavolgbare sound staken ze zelfs [[Bob Wills]] naar de kroon. De pocherige en luide Cooley kenmerkte zichzelf als de koning van de western swing.
Ook in de filmbusiness ging het bergopwaarts. De voormalige figurant kreeg nu, dankzij zijn grotere bekendheid, veeleisende rollen. In 1947 kreeg hij een eigen tv-show, The Hoffmann Hayride, die snel populair werd in Californië. De band verplaatste hun hoofdkwartier naar de Santa Monica Ballroom, waar ze doorgaans een eersteklas publieksattractie was.
In 1949 en 1950 ontstonden drie B-westerns met een uiterst gering budget, waarin Cooley de heldenrol opeiste.
== De ondergang ==
Aan het begin van de jaren 50 vervaagde de interesse aan de western swing en Cooley moest tegenslagen incasseren. De driftkikker maakte constant ruzie met zijn muzikanten. Alcohol- en drugsmisbruik belasten zijn werk. Kort na elkaar had hij twee hartinfarcten. Na een mislukte investering dreigde de financiële ondergang.
In 1961 folterde Cooley zijn tweede vrouw Ella Mae Evans in een jaloezie-drama in het bijzijn van hun gezamenlijke dochter en schopte haar dood. In de gevangenis was hij mentor van [[Glen Sherley]], die na zijn ontslag een succesvolle countrymuzikant werd. In 1969 werd Cooley voor een benefietconcert voor politie-agenten korttijdig vrijgelaten. Daar bezweek hij achter het podium aan een hartinfarct.
== Discografie ==
* 1955 – Dance-O-Rama
* 1960 – Fiddoolin'
{{Appendix|2=
| |||