Naamval: verschil tussen versies

Een '''naamval''' of '''casus''' is een middel waarmee de [[grammatica]]le functie van een [[lidwoord]], [[naamwoord]] of [[voornaamwoord]]<ref group="noten">Er is onder taalkundigen echter geen consensus dat de verbogen vormen van [[persoonlijk voornaamwoord|persoonlijke voornaamwoorden]] tevens onder de noemer van naamval vallen. Het bredere begrip [[Flexie (taalkunde)|flexie]] kan hiervoor dan ook beter worden gebruikt. Met een "taal met naamvallen" wordt in de regel specifiek een taal bedoeld waarin de [[zelfstandig naamwoord|zelfstandige naamwoorden]], [[bijvoeglijk naamwoord|bijvoeglijke naamwoorden]] en/of [[aanwijzend voornaamwoord|aanwijzende voornaamwoorden]] en lidwoorden naar gelangnaargelang hun grammaticale functie in de zin verbogen vormen kennen.</ref> in het grotere verband van de [[zin (taalkunde)|zin]] wordt aangegeven. Meer in het bijzonder wordt meestal gedoeld op de [[morfologie (taalkunde)|morfologische]] kenmerken waardoor de betreffende woorden bepaalde uiterlijke wijzigingen ondergaan, in de vorm van vaste naamvals[[suffix|uitgangen]] en/of een [[paradigma (taalkunde)|paradigmatische]] vormverandering. Daarnaast wordt soms ook gesproken van "onzichtbare" (abstracte) naamvallen.<ref>http://www.let.rug.nl/zwart/college/sheets/nwontw/syn2h3a.pdf</ref>

Voorbeelden van Indo-Europese talen waarin morfologisch zichtbare naamvallen een belangrijke rol zijn blijven spelen zijn het [[Latijn]], [[Duits]] en de meeste [[Slavische talen]] (zoals het [[Russisch]]). In al deze talen gaat het naamvallensysteem terug op dat van het [[Proto-Indo-Europees]], dat vermoedelijk acht naamvallen kende (zie hieronder).

* U bent één <u>mijner</u> vrienden. = ''U bent ééneen van mijn vrienden.''