De grootste rol hebben bij dit proces de [[epiek|epische]] dichters gespeeld;{{bron?|...|2015|03|30}} hun systematiek is in grote lijnen gangbaar gebleven tot het einde van de [[oudheid]]. Door deze ''poëtisering'' zijn de Griekse mythen weliswaar min of meer losgeraakt van de oorspronkelijke religieuze ervaringen, maar daaraan hebben ze tevens hun onsterfelijkheid en hun invloed tot op de huidige dag te danken.▼
Men houdt er doorgaans te weinig rekening mee dat men [[Griekse mythologie|mythologie]] en godsdienst van elkaar moet onderscheiden. [[Mythe]]n zijn diepzinnige verhalen waarin een volk vorm geeft aan zijn (''pre-wetenschappelijke'') opvattingen over de godenwereld, over ontstaan en oudste geschiedenis van de wereld en over de zin van het menselijke bestaan. Voor verhalen over gebeurtenissen uit de heldentijd, die overigens dikwijls met de mythen nauw verwant zijn, kan beter de naam "[[Sage (volksverhaal)|sage]]" worden gebruikt.
De oorsprong van de meeste Griekse mythen moet gezocht worden in ''heilige verhalen'' die van oudsher over de verschillende goden in omloop waren en vooral op de cultusplaatsen werden verteld. Uit deze verhalen ontstonden reeds in [[Myceense cultuur|Myceense periode]] mythen en mythencycli, door opvulling van lacunes en door contaminatie.{{bron?|...|2015|03|30}}
▲De grootste rol hebben bij dit proces de [[epiek|epische]] dichters gespeeld;{{bron?|...|2015|03|30}} hun systematiek is in grote lijnen gangbaar gebleven tot het einde van de [[oudheid]]. Door deze ''poëtisering'' zijn de Griekse mythen weliswaar min of meer losgeraakt van de oorspronkelijke religieuze ervaringen, maar daaraan hebben ze tevens hun onsterfelijkheid en hun invloed tot op de huidige dag te danken.
Reeds sinds de [[6e eeuw v.Chr.]] poogden de Grieken hun mythen - die sinds geruime tijd niet meer aan eigentijdse religieuze opvattingen beantwoordden - ook als [[symbool]] of [[allegorie (letterkunde)|allegorie]] te verklaren.
