Het hellmanngetal wordt verkregen door over dit tijdvak alle [[etmaal]]gemiddelde [[temperatuur|temperaturen]] beneden het [[vriespunt]] te sommeren met weglating van het minteken.
Het voordeel van deze methode om de strengheid van een [[winter]] te bepalen is, boven simpelwegenkel de gemiddelde temperatuur te nemen is, dat een zeer zachte periode een zeer koude periode niet kan compenseren. Een eenmaal verkregen koudegetal is immers onherroepelijk. Als bijvoorbeeld de eerste helft van de winter zeer koud verloopt en de tweede helft juist zeer zacht, (of andersom), zal het eindresultaat voor de winter als geheel een gemiddelde temperatuur rond de normale waarde zijn, terwijl de hellmannscore hoog blijft.
Er kleven anderzijds ook nadelen aan deze methode;: zo zal bijvoorbeeld een winter met veel [[nachtvorst]], waarbij de temperatuur desondanks overdag steeds (ruim) boven het vriespunt uitkomt, toch een laag hellmanngetal hebben, ondanks de niet onaanzienlijke hoeveelheid vorst in totaal. Ook zal een winter met een gemiddeld hoge temperatuur maar desondanks enkele [[ijsdag]]en al snel een vrij hoge hellmannscore kennen. Er zijn daarom nog diverse alternatieve methoden in omloop om de strengheid van een winter te bepalen, zoals het [[vorstgetal]].<ref>{{Citeer web |url= http://www.weer.nl/nieuws/detail/2007-12-21-de-winterse-vorst-vastgelegd-in-een-getal/|titel= De winterse vorst vastgelegd in een getal.|auteur= Tom van der Spek|uitgever= |datum= 2007-12-21|bezochtdatum=2016-02-19}}</ref>
