Koninkrijk Aksum: verschil tussen versies

De kerstening ving aan nadat de Romeinse keizerskeizer [[Constantijn de Grote]] enbij het [[Maxentiusedict van Milaan]], in 313 in het rijk vrijheid van godsdienst had doorgevoerd door middel van het [[edict van Milaan]] in 313. Daarna liepen de dogmatische onenigheden over de natuur van Jezus Christus zo hoog op dat Constantijn zich genoodzaakt zag een concilie te laten plaatsvinden in [[Concilie van Nicaea I|Nicea]], waar de opvattingen van [[Arius (theoloog)|Arius]], een uit [[Alexandrië]] naar [[Syrië]] gevluchte geleerde, werden beoordeeldveroordeeld. Voor twee Syrische geleerden, Frumentius en Edesius, werd de situatie zo bedreigend dat ze de vlucht namen. Na een schipbreuk werden ze gevangengenomen en voor de koningin van Aksum geleid. Zij was zo onder de indruk van hun geleerdheid en hun kennis van de Griekse taal, dat ze hen aanstelde als secretaris en [[Thesaurier|thesauriër]] en hun de opvoeding van haar zoon [[Ezana]] toevertrouwde. Zoals de Romeinse schrijver [[Rufinus]] vermeldt, bekeert Ezana, eenmaal koning geworden, zich tot het christendom en laat zich dopen door Frumentius. Dat geschiedt dus nog vóór Constantijn de Grote aan het einde van zijn leven tot deze daad over gaat. Op de Ezana-munten, geslagen na 341, verdwijnen zon en maan plotseling om plaats te maken voor het kruisteken.

Aan het einde van zijn leven verheft koning Ezana het christendom tot staatsgodsdienst, waarbij de [[maangod]] Mahrem zijn plaats moet afstaan aan de God der christenen. Als de jaartallen kloppen en koning Ezana omstreeks 360 is gestorven, zou Ethiopië weleens het oudste christelijke rijk kunnen zijn, aangezien keizer [[Theodosius I]] van het Romeinse Rijk, het christendom pas aan het einde van de 4e eeuw aanvaardt als staatsgodsdienst.

De beide Syriërs krijgen hun vrijheid terug. Terwijl Edesius afreist naar zijn geboorteland, begeeft Frumentius zich naar de patriarch van Alexandrië en verzoekt hem een bisschop te benoemen voor Aksum om het door hem geïntroduceerde christendom te consolideren. Wat Frumentius gehoopt had, geschiedde. Patriarch Athenasius van Alexandrië benoemt hem tot de eerste [[aboena]] van Aksum of liever, van Ethiopië, want de traditie om het hoofd van de kerk in Ethiopië te laten benoemen door de [[patriarch van Alexandrië,]] blijft voortbestaan totdat Ras Tafari Makonnen, alias keizer [[Haile Selassie]], er in 1959 in slaagt daaraan een einde te maken.

Het christendom bleef aanvankelijk beperkt tot het koninklijk hof en de onmiddellijke omgeving. In 451 vindt het [[Concilie van Chalcedon]] plaats, waar het alwéérweer gaat over de natuur van Jezus Christus. Was hij God? Ofof mens?, God én mens?, Ofof eerst mens en toen God? Het eindoordeel, dat Jezus twee naturen heeft en zowel God als mens tegelijk is, heeft een eerste[[Vroege schismata in het christendom|schisma]] tot gevolg. Egypte en Syrië scheiden zich af als belijders van het [[monofysitisme]]. De monofysieten houden vast aan hun overtuiging, dat Jezus Christus één goddelijke natuur heeft, waarin zijn mensheid volledig is geïntegreerd. Aangezien de aboena van Ethiopië door de Koptische patriarch van Alexandrië werd benoemd, heeft deze opvatting van de Koptische kerk ook invloed op die van Ethiopië. De kerk drijft weg van de kerk van Rome en Constantinopel.

Na het concilie van Chalcedon arriveren negen bedreigde Syrische missionarissen, de zogeheten ‘negen heiligen’, via Egypte in Ethiopië en richten hun bekeringspijlen op de bevolking van het platteland. In de Bijbel wordt het woord Ityopya geïntroduceerd en het Boek der boeken wordt vertaald in het Ge’ez[[Ge'ez]], dat altijd de officiële kerktaal is gebleven, ook toen het [[Amhaars]] de officiële voertaal werd.

De ‘negen’ hebben het christendom een uiterst stevige basis verschaft, want als na de 7e eeuw de islam in alle omringende landen terrein wint, wordt het Aksumitische Rijk weliswaar beroofd van zijn grondgebied ten oosten van de Rode Zee, maar houdt het christendom, afgesneden van de rest van de christelijke wereld, niet alleen stand, maar volgt het een eigen unieke koers. De Ethiopische kerk noemt zichzelf een orthodoxe kerk, hoewel dat min of meer strijdig is met het van de Egyptenaren geërfde dogma betreffende het monofysitisme. Daarvoor heeft men een eigen oplossing bedacht door de term [[miafysitisme]] in te voeren, dat meer de betekenis heeft van een samengestelde eenheid van de goddelijke natuur. In het Amhaars heet de [[Ethiopisch-Orthodoxe Tewahedo Kerk|Ethiopische kerk]] Tewahedo kerk.