Grammofoonplaat: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Label: bewerking met nieuwe wikitekstmodus |
Label: bewerking met nieuwe wikitekstmodus |
||
Regel 54:
* de (12 inch) ''maxisingle'' heeft het formaat van een langspeelplaat, maar wordt afgespeeld op 45 toeren per minuut
* de [[Extended play|ep]] (extended play). Hierbij is de speelduur verlengd door een variabele spoed te gebruiken.
* de (7 inch) ''maxisingle'' heeft het formaat en aantal toeren van een 45 toeren single, maar bevat in totaal 3 melodieën. In de eerste helft van jaren 70 was dit formaat een korte tijd populair voor het uitbrengen van popmuziek. Ook bij deze tussenvorm werd een variabele spoed gebruikt.
** de 10 inch: Hierop staan enkele melodieën per kant. Deze worden ook op 45 tpm afgedraaid.
** de 7 inch: Er werden 17,5-cm-platen geperst, die op 33⅓ tpm moeten worden afgedraaid. Deze werden vooral gebruikt voor klassieke muziek en hebben een maximale speelduur van 8,5 min. per kant. Het [[Verenigde Staten|Amerikaanse]] [[platenlabel]] [[Musical Masterpiece Society|MMS]] en Populaire Platen Kring (PPK) waren vrijwel de enige labels die deze 33-toeren'singles' op de markt bracht.
* de vierkante slappe single, die als [[Promotie (marketing)|promotie]] bijvoorbeeld als bladzijde in een [[tijdschrift]] werd geleverd en na uitscheuren met de nodige omzichtigheid enkele malen kon worden afgespeeld. Door de niet-ronde vorm en het slappe karakter van het gebruikte materiaal betekende dit een groot gevaar voor de naald. De weergavekwaliteit van het opgenomene was uiteraard niet groot. Een promotieliedje van de [[Nederlandse Spoorwegen|NS]] voor [[Tienertoer]] is bijvoorbeeld ooit zo verspreid.<ref>[http://www.lennaertnijgh.nl/langeversie/lnmzpl_ovhp.html#lnmzpl00ov_nede197x_00 NS Tienertoer flexidisc: Wat is er nog voor avontuur in het leven [flexidisc]]</ref><div style="overflow-x:auto;">[[Bestand:3 vinyl singles.jpg|thumb|center|600px|De drie gangbare formaten van singles]]</div>
| |||