Niccolò Machiavelli: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Externe link: +cat |
k oorlog voerende > oorlogvoerende |
||
Regel 47:
In juni 1498, na de afzetting en executie van boeteprediker en stichter van de republiek [[Girolamo Savonarola]], benoemde de raad de 29-jarige Machiavelli tot secretaris van de ''Tweede Kanselarij'' van de Florentijnse republiek. Hij werd ook secretaris van de ''Raad van Tien'', het voornaamste militaire orgaan van de stadstaat Florence. Deze belangrijke functies met een laag [[salaris]] bekleedde hij tot 1512. Als hoofd van de Tweede Kanselarij was hij verantwoordelijk voor vraagstukken aangaande het grondgebied en de buitenlandse politiek van Florence. Florence was sinds vier jaar een [[republiek]], nadat de burgers de laatste erfelijke Heer van Florence [[Piero di Lorenzo de' Medici|Pierro de' Medici]] hadden afgezet. Vijf dagen voor het aantreden van Machiavelli in mei 1498 was hij ooggetuige van de terechtstelling van de stichter van de republiek, [[Girolamo Savonarola]], die opgehangen en levend verbrand werd op het [[Piazza della Signoria]] na het einde van de [[Italiaanse Oorlog (1494-1498)|Eerste Italiaanse Oorlog]].
Alhoewel hij in Florence bekendstond om zijn gebrek aan respect voor alles en iedereen, was hij als politicus zeer serieus. Hij was ervan overtuigd dat alleen een sterke staat zijn burgers kon beschermen. Echte oorlog en de dreiging ervan was destijds een constant gegeven. Enkel een krachtige uitgebouwde staat kon zich volgens Machiavelli opstellen tegen de
Hoewel zijn stad rijk was, wilden haar burgers niet investeren in een eigen leger. Florence werd daarom militair niet serieus genomen door de grote mogendheden. De stad probeerde in de meeste conflicten neutraal te blijven, maar als ze dat iets te lang bleef, moest ze haar vrijheid vaak afkopen met gouden dukaten. Daardoor ging Florence door als een stadstaat waar geldelijk veel te winnen viel. Het stadsbestuur was besluiteloos en wachtte af en koos voor het compromis door de dreiging af te kopen. Machiavelli begreep dat die situatie niet kon blijven duren; het geld van de rijke maar weerloze natie zou niet voldoende zijn om haar te redden. Hij wilde een militie, geen huursoldaten, gevormd uit burgers die de republiek trouw zouden zijn.
| |||