'''Alexander I van Bournonville''' ([[4 november]] [[1585]] – [[Lyon]], [[22 maart]] [[1656]]) was een Zuid-Nederlands militair en diplomaat.
Zijn ouders behoorden allebei tot de Belgische adel: vader Oudard (1535-1585) was graaf van [[Graafschap HennebergHénin-Beaumont|Hénin]] ([[Artesië]]) en moeder [[Maria Christina van Egmont|Marie-Christine]] was een [[Huis Egmond|Egmond]]. Ze liet Alexander opvoeden aan de Europese hoven (Brussel, [[Wenen]], [[Florence (stad)|Firenze]]). Hij was nauwelijks vijftien jaar oud toen [[Hendrik IV van Frankrijk|koning Hendrik IVBournonville]] hemeen hertoghertogdom vanwerd Bournonville(1600). enIn [[Pair van Frankrijk|pair]] van Frankrijk maakte. Hij1611 trouwde in 1611hij met Anne van Melun (1590-1666), met wie hij vijftien kinderen zou krijgen. Ze kochten het Mansfeltgoed in de [[Brussel (stad)|Brusselse]] [[Wolstraat]] en lieten het verbouwen tot een rijkelijke residentie met een befaamde tuin, aangelegd in drie terrassen (1618).
Bournonville was een man van de oorlog. Hij diende onder [[Albrecht van Oostenrijk|aartshertog Albrecht]], maar aarzelde niet wanneer [[keizer Ferdinand II]] een beroep deed op Brussel voor zijn Boheemse campagne. Bij de inname van [[PiskaPísek (okres Písek)|Písek]] op 30 september 1620 verloor Bournonville een oog. Terug in Belgiëde Nederlanden nam hij het bij [[Fleurus]] op tegen [[Peter Ernst II van Mansfeld|Ernest van Mansfeld]] (1622). Datzelfde jaar kreeg hij het [[Lijst van ridders in de Orde van het Gulden Vlies|Gulden Vlies]]. Hij werd belast met drie diplomatieke zendingen en werd gouverneur van [[Doornik]].
In 1632 complotteerde hij met zijn schoonbroers, [[Willem III van Melun|Espinoy]] en [[Filips Karel van Arenberg|Aarschot]], tegen het Spaanse regime. Het plot mislukte en inIn maart 1634, toen ze de zaak al vergeven achtten, liepen ze een zware veroordeling op doorsprak de [[Grote Raad van Mechelen]] een zware veroordeling uit. Halsoverkop vluchtte Bournonville naar Frankrijk. Zijn goederen werden onder [[Sekwester (recht)|sekwester]] geplaatst. NaHij werd gevolgd door zijn doodzoon inAmbroise-François ballingschap(1619-1693), teterwijl de oudste zoon [[LyonAlexander II van Bournonville|Alexander]],repatrieerdein zijnBrussel vrouwbleef. Een heten lichaamander enresulteerde lietuiteindelijk zein heteen begravenaanslepende infamilievete, toen de Antwerpseeerste karmelietessenkerkin waar1651 zebeweerde zichdat hij alle titels van zijn vader had teruggetrokkengekregen bij [[schenking|schenking onder de levenden]]. Het volgende jaar al maakte de Franse koning van het hertogdom Bournonville een [[Pair van Frankrijk|duché-pairie]].
Vader Bournonville stierf enkele jaren later in ballingschap te [[Lyon]]. Zijn vrouw repatrieerde het lichaam en liet het begraven in de [[Antwerpen (stad)|Antwerpse]] karmelietessenkerk waar ze zich had teruggetrokken.
Het lot van Bournonville was niet afgestraald op zijn zoon en opvolger [[Alexander II van Bournonville]], die het familiepaleis betrok en een briljante carrière maakte.
