Michaël Obrenović: verschil tussen versies

Hij was de tweede zoon van de in [[1839]] afgetreden vorst [[Miloš Obrenović]] en volgde op [[8 juli]] van dat jaar (de facto maart [[1840]]) zijn oudere broer [[Milan III Obrenovic|Milan III]] op, die slechts 25 dagen regeerde, op. In [[1842]] werd hij echter afgezet en vervangen door vorst [[Alexander Karadjordjevic|Alexander]] uit de rivaliserende dynastie [[Karadjordjevic|Karađorđević]]. Hij leefde te [[Berlijn]], [[Wenen]] en later op zijn landgoed in [[Walachije]] totdat hij in [[1858]] na de troonsafstand van Alexander samen met zijn vader Miloš weer naar Servië kon terugkeren.

Nadat zijn vader weer de troon weer had bestegen diende Michaël als commandant in het leger. Na Miloš' dood in [[1860]] kwam hij opnieuw aan de macht. Hij gold als een kundig, verlicht, maar autoritair heerser. Het gelukte hem in [[1867]] de ontruimingterugtrekking van de laatste Turkse garnizoenen inuit Servië te bewerkstelligen. Hij was een voorstander van de vereniging van alle Zuid-Slaven (inclusief de Bulgaren) en steunde de Groot-Servische beweging in zijn land. Hij hervormde het rechtsstelsel en de kieswetten, zette met Russische steun een [[dienstplicht]]igenleger op en een nationaal theater. Onder zijn bewind werd [[Belgrado]] hoofdstad van Servië en kreeg het land voor het eerst sinds de [[Middeleeuwen]] weer een eigen valuta, de [[dinar]].