Koninkrijk Italië (1861-1946): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Label: Misbruikfilter: Schuttingtaal |
k Wijzigingen door 81.83.13.23 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door Rode raaf |
||
Regel 49:
{{Zie ook|Zie ook [[Geschiedenis van Italië]]}}
=== Italiaanse eenwording ===
Vanaf het [[Congres van Wenen]] in 1815 werd in Italië gestreefd naar een nationale eenwording. Dit was de tijd van het [[Risorgimento]]. Een belangrijke rol speelde hierbij het [[Koninkrijk Sardinië (1720-1861)|Koninkrijk Sardinië]] (Piëmont-Sardinië), dat later de basis vormde voor het koninkrijk Italië.
Op [[17 maart]] [[1861]] werd het koninkrijk Italië uitgeroepen met [[Victor Emanuel II van Italië|Victor Emanuel II]] als koning.
==== Oorlog tegen Oostenrijk ====
Om Venetië aan Oostenrijk-Hongarije te ontnemen sloot Italië in [[1866]] een overeenkomst met [[Pruisen]] en nam deel aan de [[Pruisisch-Oostenrijkse Oorlog]]. Italië leed nederlagen in de [[Slag bij Custoza (1866)|Slag bij Custoza]] en de zeeslag bij [[Vis (eiland)|Lissa]], maar Pruisen versloeg Oostenrijk in Bohemen.
In oktober 1866 werd het verdrag van Wenen getekend. Als gevolg van dit verdrag stond Oostenrijk het gebied van [[Venetië (stad)|Venetië]] (Veneto) af aan Italië. [[Bozen-Zuid-Tirol|Zuid-Tirol]] en [[Istrië (schiereiland)|Istrië]] bleven Oostenrijks. [[Irredentisme|Irredentistische]] kringen in Italië bleven echter die twee gebieden opeisen.<ref name="atlas">Herman Kinder en Verner Hilgemann, ''Universitetsforlagets Atlas - Verdenshistorie Bind 2'', Oslo 1991, ISBN 82-00-21248-3; p. 73</ref> Na de verovering van Venetië richtten de Italianen hun ogen echter eerst op de Kerkelijke Staat.
==== Romeinse kwestie ====
In de Romeinse kwestie ging het om de vraag of de [[Kerkelijke Staat]], die vanuit [[Rome (stad)|Rome]] werd bestuurd door [[paus Pius IX]], de leider van de [[Rooms-Katholieke Kerk]], deel van Italië moest worden of niet. Het [[Tweede Franse Keizerrijk|Frankrijk]] van [[Napoleon III]] was voor het behoud van de Kerkelijke Staat, wat tot een politieke verwijdering van het Italiaanse Koninkrijk leidde.<ref name="atlas"/>
De Italiaanse vrijheidsstrijder [[Giuseppe Garibaldi]] viel met een vrijwilligersleger in [[1862]] de Kerkelijke Staat aan, maar werd bij [[Aspromonte]] (bij [[Reggio Calabria (stad)|Reggio Calabria]]) verslagen.<ref name="atlas"/>
In [[1864]] bereikten Italië en Frankrijk een overeenkomst: de Franse troepen trokken zich uit de Kerkelijke Staat terug en Italië nam de verdediging van de Kerkelijke Staat over.<ref name="atlas"/>
In [[1867]] ondernam Garibaldi een nieuwe poging om de Kerkelijke Staat (en Rome) te veroveren. Hij werd bij [[Mentana]] door Franse troepen verslagen.<ref name="atlas"/>
Na de Franse [[Slag bij Sedan|nederlaag bij Sedan]] in de [[Frans-Duitse Oorlog]] tegen [[Pruisen]] en zijn Zuid-Duitse bondgenoten volgde op 20 september [[1870]] de [[Inname van Rome]] door de Italianen. Rome werd de hoofdstad van Italië.<ref name="atlas"/>
=== Liberale periode ===
| |||