Oeigoeren: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
niet zo relevant voor dit artikel |
hersteld tot versie 20 augustus 20.54 |
||
Regel 78:
Gedurende het grootste deel van zijn periode, 1933-1944, was de invloed van de Sovjet-Unie in Sinkiang zeer groot. In 1937 werd hij geconfronteerd met opstanden van Hui en Oeigoeren. Sheng wist die te bedwingen dankzij interventie van Sovjet-troepen en lanceerde daarna een stalinistische campagne van zuiveringen. In 1942 was Sheng overtuigd van de nederlaag van de Sovjet-Unie in de wereldoorlog. Hij sloot de grens voor handel met dat land en begon nu Chinese communisten en pro-Sovjet Oeigoeren te vervolgen. Hij opende onderhandelingen met de Kwomintang, die ieder gezag in het gebied had verloren. De Kwomintang kon troepen naar het gebied verplaatsen. In de herfst van 1942 had de Sovjet-Unie al zijn troepen en materiaal uit Sinkiang teruggetrokken.
In de loop van 1943 als de krijgskansen voor de Russen positiever zijn, probeerde Sheng opnieuw van coalitie te wisselen en benaderde opnieuw [[
Op 15 november
In de geschiedschrijving is de totstandkoming en instandhouding van de republiek als een manoeuvre van de Sovjet-Unie gezien. Hedendaagse historici nuanceren dat beeld enigszins, maar duidelijk is dat de republiek op essentiële momenten relatief omvangrijke steun – ook in militaire zin – ontving. Ook deze republiek wordt door hedendaagse Oeigoerse nationalisten als een voorbeeld van nationale onafhankelijkheid gezien. Er waren echter ook binnen de Oeigoeren grote verschillen. Er waren procommunistische facties, maar ook zeer anticommunistische facties binnen de Oeigoeren. Er waren facties die volledige staatkundige onafhankelijkheid nastreefden. Er waren ook facties die genoegen konden nemen met vergaande autonomie binnen Chinees staatsverband.
|