Symfonie nr. 2 (Bush): verschil tussen versies

Bush schreef de [[symfonie]] op verzoek van de Nottingham Co-operative Society ter viering van het 500-jarig bestaan van de Royal Charter van [[Nottingham]] uit 1449. De eerste uitvoering vond dus ook plaats in Nottingham, in de Albert Hall aldaar. De plaatselijke [[dirigent]] David Ellenberg mocht leiding geven aan het [[London Philharmonic Orchestra]] op [[27 juni]] [[1949]]. Bush had de symfonie vooraf laten keuren door [[Edmund Rubbra]], [[William Alwyn]] en [[Lennox Berkeley]], die hem fantastisch vonden. De ''Grove Dictionary of Music'' durfde destijds zelfs een vergelijking aan met de [[Symfonie nr. 7 (Sjostakovitsj)|Symfonie nr. 7]] van [[Dmitri Sjostakovitsj]], waarbij Bush’ werk als belangrijker werd ingeschat.<ref>Setting the Record Straight: A Material History of Classical Recording door Colin Symes.</ref> Dat alles kon echter niet voorkomen dat het werk zelden uitvoeringen kreeg, hetgeen deels te wijten is aan de [[communisme|communistische]] sympathieën van de [[componist]]. Het is wel een van de weinige werken van Bush, waarvan in 2017 meerdere opnamen voorhanden zijn.<ref> Er was een Russische opname van dit werk van een uitvoering op 3 oktober 1963 door het Symfonieorkest van de USSR onder leiding van de componist en een digitale opname uit 2004 door Douglas Bostock met het Royal Northern College of Music Symphony Orchestra.</ref>

Die procommunistische houding had invloed op de muziek. In het voorjaar van 1948 werd een deel van de Russische componisten getroffen door een ban van hun muziek. De autoriteiten, die grote invloed hadden op het culturele leven, wilden uitsluitend nog muziek voor het volk op de lessenaars zien. Al te veel moderniteiten (afkomstig uit het westen) werden niet meer toegestaan. Bush had in zijn eerste symfonie [[dodecafonie]] toegepast, een stijl die na 1948 in de [[Sovjet-Unie]] uit den boze was. De muziek van Bush was weleens in het Oostblok te horen en om zijn werken daar te kunnen blijven uitvoeren was aanpassing dus nodig. Bush kwam dan ook met een symfonie die grotendeels in de klassieke symfonietraditie paste. De vier delen zijn gestoeld op de [[sonatevorm]] (delen 1, 2 en 4) en een de [[passacaglia]] (deel 3).

=== Orkestratie: ===

[[Categorie:Symfonie|2 Bush]]