Jan I van Holland: verschil tussen versies

'''Jan I''' ([[1284]] - [[Haarlem]], [[10 november]] [[1299]]) was [[Graafschap Holland|graaf van Holland]] en zoon van [[Floris V van Holland]] en [[Beatrix van Vlaanderen|Beatrijs van Vlaanderen]].

Jan werd direct na zijn geboorte verloofd met Elisabeth, de dochter van [[Eduard I van Engeland]] aan wiens hof hij ook vanaf 1291 werd opgevoed. Na de dood van zijn vader, in [[1296]], waarin ook Eduard I een grote rol speelde, aarzelde de koning om hem terug te sturen naar Holland. Hij liet een aantal Engels-gezinde edelen naar Engeland komen, onder wie [[Jan III van Renesse]] en [[Wolfert I van Borselen]]. Op [[7 januari]] [[1297]] huwde Jan [[Elisabeth van Rhuddlan]], dochter van de Engelse koning, en mocht hij eind januari, evenwel zonder zijn vrouw, naar Holland terugkeren, onder de belofte dat hij zich hield aan de door de koning toegevoegde raadslieden. Bijna een jaar later, op 10 november 1297, kon hij zijn vrouw in Zeeland ophalen.

In eerste instantie stond de jonge graaf geheel onder invloed van Jan van Renesse. Op [[30 april]] 1297 droeg Jan I, na een machtsstrijd tussen de twee raadsheren, echter het bestuur over aan [[Wolfert I van Borselen]], tot aan zijn 15e verjaardag. Na een conflict met het stadsbestuur van Dordrecht werd Van Borselen op [[1 augustus]] [[1299]] in [[Delft]] vermoord. Hierna benoemden de steden [[Jan II van Avesnes|Jan van Avesnes]], graaf van [[graafschap Henegouwen|Henegouwen]], als regent en op [[27 oktober]] 1299 droeg Jan I de regering voor een periode van 5 jaar aan hem over. Twee weken later stierf Jan aan [[dysenterie]], 15 jaar oud, en met hem stierf ook het Hollandse Huis uit.

Omdat hij geen directe troonopvolgers had, ging het graafschap naar [[Jan II van Avesnes|Jan van Avesnes]], graaf van [[graafschap Henegouwen|Henegouwen]] (als [[Jan II van Holland]]), zoon van zijn oudtante, [[Aleid van Holland]]. Dit was de grondslag voor een [[personele unie]] tussen het [[graafschap Holland]] en het [[graafschap Henegouwen]], die tot na de [[Beierse tijd]] zou duren. Elisabeth keerde in de zomer van 1300 naar Engeland terug. Pas in 1309 werd een regeling getroffen voor de uitbetaling van haar weduwegoed.<ref>D.E.H.de Boer & E.H.P.Cordfunke (2010), ''Graven van Holland'', Walburg Pers, Zutphen, p. 93-95</ref>