Napoleon III: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Correctie |
|||
Regel 24:
== Jeugd ==
Lodewijk Napoleon werd in 1808 in Parijs geboren als zoon van [[Lodewijk Napoleon Bonaparte]], koning van [[Koninkrijk Holland|Holland]] en diens echtgenote [[Hortense de Beauharnais]]. Hij had twee oudere broers, [[Napoleon Karel Bonaparte|Napoleon Karel]] (1802, overleden voor de geboorte van Lodewijk Napoleon) en [[Napoleon Lodewijk Bonaparte|Napoleon Lodewijk]] (1804). Het huwelijk van zijn ouders was ongelukkig. Sinds 1807 leefden zij gescheiden. Lodewijk Napoleon werd verwekt tijdens een moment van toenadering, maar kort daarop was de breuk tussen de ouders definitief. Koning Lodewijk Napoleon was bij de geboorte en de doop van zijn jongste zoon niet aanwezig.<ref>[http://resources.huygens.knaw.nl/vrouwenlexicon/lemmata/data/Hortense%20de%20Beauharnais Hortense Eugénie de Beauharnais (1783-1837)], ''[[Digitaal Vrouwenlexicon van Nederland]]'', geraadpleegd op 11 augustus 2011
== President ==
In oktober 1836 verscheen Lodewijk Napoleon in [[Straatsburg]] voor een kazerne, waar hij proclameerde dat hij koning [[Lodewijk Filips I van Frankrijk|Lodewijk Filips]] zou afzetten. Hij werd gearresteerd, berecht maar door de krijgsraad vrijgesproken, waarna hij met 15.000 [[Franse frank|frank]] werd weggestuurd. Hij vertrok opnieuw naar Engeland.
Na een tweede couppoging in augustus 1840 in [[Boulogne-sur-Mer|Boulogne]], waar hij, na een landing met 65 soldaten, al gauw werd opgepakt, werd Lodewijk Napoleon opgesloten in de vesting van [[Ham (Somme)|Ham]]. Tijdens zijn gevangenschap ging hij verder met het schrijven van pamfletten over zijn rechten op de troon.
Regel 43:
Een belangrijke campagne tijdens Napoleons presidentschap was gericht tegen de Italiaanse eenheidsstrijder [[Giuseppe Mazzini]], die Rome bestuurde, waar in februari 1849 de [[Romeinse Republiek (1849)|Romeinse Republiek]] was gesticht. Op verzoek van [[paus Pius IX]] stuurde Napoleon een expeditieleger van 9.000 man, die Mazzini en zijn medestanders in juli 1849 wisten te verdrijven. Later zou Napoleon van gedachten veranderen en de zijde van de eenheidsstrijders kiezen.
[[Bestand:Wapen van Napoleon III.jpg|miniatuur|Wapen van Napoleon III]]
[[Bestand:The Four Napoleons.jpg|rechts
== Keizer ==
Regel 62:
De aanslag herinnerde Napoleon aan zijn tijd bij de [[Carbonari]], de Italiaanse vrijheidsbeweging waar hij in zijn jeugd lid van was geweest, en hij begon de voordelen van een Italiaanse eenheidsstaat in te zien. Oostenrijk zou daardoor verzwakt worden. Maar Italië moest dan wel een koninkrijk worden, en niet – zoals de Carbonari wilden – een republiek. Napoleon besloot in te grijpen in Italië. Oostenrijk werd verslagen Frankrijk kreeg er twee belangrijke gebieden bij, [[Savoye (land)|Savoye]] en [[Nice]]. Zijn voornaamste Italiaanse bondgenoot was graaf [[Camillo Benso di Cavour]], de eerste minister van [[Sardinië-Piëmont]]. Door zijn medewerking aan de zaak van de Italiaanse eenheid zagen de reactionairen en klerikalen, die Napoleon gesteund hadden, de [[Kerkelijke Staat]] in gevaar komen. Hij was echter van begin af aan van plan geweest na de vestiging van zijn macht op meer democratische wijze te regeren en steunde derhalve na 1860 meer op de liberalen.
Verder verliep de militaire loopbaan van de keizer erg goed. Op zijn conto staan de gezamenlijke overwinning met Engeland in de [[Krimoorlog]], de strafexpeditie naar Vietnam (toen nog Frans Indo-China) omdat daar katholieke missionarissen waren vermoord door de Vietnamezen, en de gezamenlijke overwinning met het Verenigd Koninkrijk in de Tweede Opiumoorlog (in China). De Britten waren dus goede bondgenoten van Frankrijk geworden.
De Nederlandse koning [[Willem III der Nederlanden]] en zijn vrouw [[Sophie van Württemberg]] waren bevriend met Napoleon III. Zij oriënteerden zich op Frankrijk en niet op [[Pruisen]]. Het Nederlandse koningspaar bracht een officieel bezoek aan de op dat moment in [[Compiègne]] residerende keizer. Op 13 september 1855 ontving Napoleon het [[Grootkruis]] in de [[Militaire Willems-Orde]]. In hetzelfde besluit benoemde Willem III ook tsaar [[Alexander II van Rusland]] tot ridder-grootkruis. De beide keizers waren vijanden in de [[Krimoorlog]], waar Nederland een neutraal standpunt innam. Sommige Nederlanders, die de onderdrukking onder Napoleon I nog hadden meegemaakt, keerden zich tegen deze benoeming.{{Bron?||2011|08|07}}
| |||