Barbaarse imitatie: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Maiella (overleg | bijdragen)
minus hoofdletter in intro (barbaars), detail (r.)
Regel 6:
[[Afbeelding:Postumus barbarous.jpeg|left|thumb|130px|Barbaarse imitatie van Postumus, een [[fourrée]] ]]
 
Met '''Barbaarsebarbaarse imitatie''' wordt een aantal typen munten aangeduid uit Noordwest-Europa, waarvan de afbeelding is afgeleid van Griekse of Romeinse voorbeelden.
 
== Griekse typen ==
De eerste 'barbaarse imitaties' werden ongeveer in de tweede eeuw v.Chr. geslagen, toen stammen in [[Gallië]] en [[Groot-Brittannië]] de wijdverbreide [[hellenisme|hellenistische]] handelsmunten begonnen te imiteren, zoals de [[tetradrachme|tetradrachmen]]n en gouden [[stater|staters]]s van [[Philippus II van Macedonië]]. Aanvankelijk sloot de voorstelling deze munten nauw aan bij de Griekse voorbeelden, maar de kop van de koning en het paard op de tetradrachme werden geleidelijk steeds moeilijker herkenbaar, en ontwikkelden zich in geheel eigen stijl. Ook de bekende [[regenboogschoteltje|regenboogschoteltjes]] zijn soms in de verte herkenbaar als 'barbaarse' imitatie van de munten van Philippus.
 
== Stralenkrans ==
Na de [[Romeinse Rijk|Romeinse]] verovering van het huidige Noord-Frankrijk, de Nederlanden en Engeland werden er ook Romeinse munten geïmiteerd. Dat gebeurde vooral tijdens de [[Romeinse crisis van de 3e eeuw]], waarbij de [[antoninianus]] als voorbeeld diende. Deze zeer veel voorkomende munt had een nominale waarde van twee [[denarius]] en was herkenbaar aan de stralenkrans op het hoofd van de afgebeelde keizer. Dit type 'barbaarse imitatie' wordt vaak aangeduid met de Engelse term ''barbarous radiate'' of ''barbaarse stralenkrans''.
 
Deze munten worden over het algemeen niet gezien als vervalsingen omdat ze kleiner zijn dan de standaardmunten waren en waarschijnlijk als kleingeld dienden. Volgens oudere theorieën, bijvoorbeeld van de Engelse [[numismatiekNumismatiek|numismaticus]] Philip V. Hill, zouden deze munten lang na hun prototype geproduceerd zijn. Maar recenter onderzoek toont aan dat ze al in dezelfde tijd geslagen werden.
 
Omdat barbaarse stralenkransen geen officiële munten waren, voldoen ze niet aan de strenge wetten van het Romeinse Keizerrijk. Een godheid of persoon die door een attribuut herkend kan worden als bijvoorbeeld [[Spes]] ('[[Hoop]]'), kan een [[Legende (numismatiek)|legende]] hebben die hoort bij [[Pietas]] ('[[Vroomheid]]').
Regel 20:
Het randschrift van barbaarse stralenkransen kan variëren van correcte kopieën van het prototype tot een reeks onleesbare, betekenisloze letters en symbolen. Kleinere muntjes, 'minims' genoemd (met een diameter van minder dan 10 mm), hebben vaak geen ruimte voor een opschrift. Bij zeer gedegenereerde barbaarse imitaties is er de tendens om een bijzondere eigenschap van het prototype te benadrukken, in dit geval de stralenkroon.
 
De meeste imitaties zijn gemaakt naar de [[Gallo-Romeinse Rijk|Gallische]] keizers de Tetrici ([[r.]]270-273), [[Tetricus I]] en zijn zoon, [[Tetricus II]]. De op één na meest voorkomende zijn die van [[Claudius II]] (r. 270), in het bijzonder de postuum uitgegeven stukken met het [[Altaar (religie)|altaar]] op de achterzijde, en [[Victorinus]] (r. 268-270). Imitaties van Postumus' antoniniani zijn zeldzaam, maar imitaties van zijn grote bronzen (zoals de [[sestertius|dubbele sestertius]]) komen relatief veel voor. Andere ongewone of zeldzame types in volgorde van voorkomen zijn [[Gallienus]], [[Quintillus]], [[Probus]], [[Aurelianus]] en [[Marcus Claudius Tacitus|Tacitus]].
[[Bestand:Tiers de sou de Caribert Ier frappé à Aire.jpeg|thumb|Muntje van de [[Franken (volk)|Frankische]] koning [[Charibert I]], geslagen tussen 561 en 567]]