Plesiochrone digitale hiërarchie: verschil tussen versies

Dertig telefoniekanalen via één coaxkabel was gezien de bandbreedte van coax/glas al gauw onvoldoende, men begon 4 2Mbit/s-verbindingen te multiplexen tot een zogenaamde 8 Mbit/s (in feite 8,448 Mbit/s). De multiplexer waarin dit plaatsvindt noemt men een zogenaamde secundaire multiplexer. Kenmerkend: de afgaande 8,448 Mbit/s heeft een hogere snelheid dan de vier inkomende 2,048Mbit048 Mbit/s-signalen. De vier 2Mbit/s-signalen zijn niet synchroon ten opzichte van elkaar maar hebben een band van ± 50 eenheden per miljoen waarin zij mogen afwijken ten opzichte van 2048 kbit/s. In de opbouw van het 8 Mbit/s-frame zijn zogenaamde ''jusitification bits'' opgenomen die de snelheid variaties van de 2 Mbit/s-stromen kunnen opvangen.

Deze 8 Mbit/s-structuur staat beschreven in de G.741-aanbevelingen van de CCITT/ITU Second Order Digital Multiplex EquipementEquipment.