Plesiochrone digitale hiërarchie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k div. |
niet een kopje met zelfde titel als het artikel |
||
Regel 1:
'''Plesiochrone digitale hiërarchie''' ('''PDH''') is een techniek om digitale signalen te [[multiplexing|multiplexen]] en op deze manier te versturen over een [[coax]] of [[glasvezel]]. PDH is met name geschikt om de transportcapaciteit van glasvezel optimaal te benutten. De term plesiochrone komt van het Griekse ''plesio'' (nabij) en ''chronos'' (tijd); met andere woorden een PDH-netwerk is een bijna synchroon netwerk.
== Geschiedenis ==
In eerste instantie werd PDH gebruikt voor de verbindingen tussen digitale telefooncentrales. De transportcapaciteit, uitgedrukt in aantallen [[bit (informatica)|bit]]s per seconde, groeide hierbij van 2 [[megabit|Mbit]]/s via 8 Mbit/s en 34 Mbit/s naar 140 Mbit/s. Dit leidde tot de vorming van een universeel transportnet waarmee niet alleen [[telefonie]], maar ook datacommunicatie en digitale videosignalen getransporteerd konden worden.
Regel 8:
Problemen met [[jitter]] en [[wander]] die bij een niet goed gesynchroniseerd [[SDH]]-netwerk kunnen optreden zijn bij PDH onbekend.
==
Plesiochrone digitale hiërarchie betekent zoveel als "niet helemaal synchrone digitale rangorde".
Regel 22:
Dit gebeurt in de volgende drie stappen: bemonsteren, kwantificeren en coderen.
Indien een spraaksignaal met de bandbreedte van 3,1 kHz wordt bemonsterd met een frequentie van 8 kHz en [[spraakcodec|gecodeerd]] wordt met 8 bits (ITU-T aanbeveling [[G.711]]), krijgt men een digitaal signaal met een snelheid van 64 kbit/s. Dit is de basis van PDH. [[Pulscodemodulatie]], PCM, is in eerste instantie ontwikkeld als transmissiemiddel. Digitale signalen konden zo over eenvoudig worden samengevoegd en over een [[coaxkabel]] (later [[glasvezel]]) worden verstuurd.
Het alternatief was meerdere analoge verbindingen in [[frequentie]] te multiplexen. Dit leverde veel [[hoogfrequente]] verstoringen op, bij het op-/ontstapelen en het transport.
Regel 45:
== ALS 70 ==
Werd een 2 Mbit/s in eerste instantie gebruikt voor het koppelen van twee openbare telefooncentrales, gaandeweg kwamen er gebruikers die een digitale koppeling wensten tussen hun bedrijfscentrale en het openbare net of een digitale verbinding wensten voor het uitwisselen van computergegevens. ALS 70 bleek voor de eerste groep gebruikers prima te voldoen (nog wel), maar het is natuurlijk onzin om signalering mee te sturen op een vaste verbinding. Hierdoor ontstond een nieuwe type
Soms had de data die de klanten wensten te verzenden een andere of zelfs helemaal geen structuur. Deze klanten kregen een zogenaamde transparante verbinding, volgens
Kenmerkend voor een transparante verbinding van 2 Mbit is dat de synchronisatie via tijdslot nul vanuit de telefooncentrale of het netwerk ontbreekt. De klant zorgt hierbij zelf voor synchronisatie waarbij de ontvanger zich door middel van klokextractie op de data van de zender synchroniseert.
Regel 58:
(192 databits + opcode bit) x 8000 = 1544 kbit/s
Het Amerikaans systeem en het Europese komen voor zowel de snelheden als de opbouw niet met elkaar overeen. Daarbij komt ook nog dat Europa het spraaksignaal kwantificeert volgens [[G.711]] A-law en Amerika volgens G.711 μ-law.
== 8 Mbit/s ==
Regel 71:
De tribituary's worden bit voor bit gemultipexed. Dat betekent dat de 64 kbit/s-tijdsloten van de afzonderlijke 2 Mbit/s-stromen niet meer terug te vinden zijn in het 8 Mbit/s-raster. Omdat een 2 Mbit/s-frame 256 bits bevat is een 2 Mbit/s-frame altijd verspreid over twee 8 Mbit/s-frames. Om een 64 kbit/s-tijdslot terug te vinden moet het 8 Mbit/s-frame eerst gedemultiplexed worden.
Omdat de CCITT (ITU-T) toch aan het standaardiseren was heeft men meteen een 8 Mbit/s-framestructuur met positieve en negatieve justification vastgelegd (in ITU-T aanbeveling G.745). Deze structuur wijkt op belangrijke punten af van de hierboven beschreven structuur.
==34 Mbit/s ==
Regel 95:
|}
In de bovenstaande tabel uit
== Nadelen PDH ==
Regel 106:
De toepassingen van PDH verschuiven van transmissiemiddel in een transportnetwerk naar gestandaardiseerde interface met de klantapparatuur. Als voorbeeld kan hierbij gedacht worden aan ISDN 30-verbindingen.
Een netwerk op basis van [[SDH]]-techniek blijkt
{{DEFAULTSORT:Plesiochrone Digitale Hierarchie}}
| |||