Karloman van Beieren: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Correctie: Louis II (Franstalig) verandert in Lodewijk II |
lf Allemannië |
||
Regel 18:
| moeder = [[Emma (zalige)|Emma van Oost-Francië]]
}}
'''Karloman''' (Duits: ''Karlmann'') (ca. 830
==Leven en loopbaan==
Regel 25:
Karloman was de oudste zoon van [[Lodewijk de Duitser|Lodewijk II de Duitser]], koning van Oost-Francië, en [[Emma (zalige)|Emma]]. In 853 vervulde hij een succesvolle diplomatieke missie naar [[Rastislav]] van [[Groot-Moravische Rijk|Moravië]] en in 856 kreeg hij het bestuur over de oostelijke marken. In 861 en 863 kwam hij met zijn broers in opstand tegen hun vader, waarbij een groter aandeel in het bestuur de inzet was. Karloman eiste het bestuur van Beieren (tot aan de [[Inn (rivier)|Inn]]). Hij werd gevangengenomen maar wist te vluchten naar de oostelijke marken. Lodewijk verzoende zich met zijn zoons maar veel edelen die hen hadden gesteund werden bestraft.
In 865 was het nieuws dat [[Lodewijk II van Italië]] zou zijn overleden de aanleiding voor Lodewijk de Duitser voor een politieke koerswijziging. Omdat Lodewijk II van Italië zonder mannelijke erfgenamen was overleden besloot Lodewijk de Duitser zijn inspanningen op Italië te richten. Daarvoor was het nodig dat hij de geschillen met zijn zoons bijlegde om hen taken in het bestuur van Oost-Francië te geven. Karloman werd hertog van Beieren en de Oostmark. Zijn broer [[Karel III de Dikke]] werd hertog van [[
In 874 benoemde Lodewijk II van Italië door diplomatie van Lodewijk de Duitser, Karloman tot zijn opvolger. Toen [[Karel de Kale]] in 875 de Italiaanse kroon wist te verwerven was dat voor Karloman daarom reden om met een leger naar Italië te trekken. Zijn leger werd echter geplaagd door ziekte en hij moest zich terugtrekken. Karel de Kale betaalde een schadeloosstelling aan Karloman.
| |||