Kerk van Sint-Pieter boven: verschil tussen versies

De parochie Sint-Pieter had tot 1748 een kerk in het Maasdal, min of meer waar tegenwoordig de [[Sint-Lambertuskapel (Maastricht)|Sint-Lambertuskapel]] staat. Deze kerk, die waarschijnlijk oorspronkelijk uit de 12e of 13e eeuw stamde, belemmerde het schootsveld van de vesting [[Maastricht]], waardoor bij (dreigende) belegeringen dezede kerk steeds weer werdmoest worden afgebroken en herbouwd.<ref>Hackeng (1998), pp. 7-10.</ref> In 1748 gebeurde dit voor de laatste keer. Pastoor Ridderbeekx besloot vervolgens een kerk op veilige afstand van de vesting Maastricht te bouwen en wel op de oostelijke helling van de [[Sint-Pietersberg]].<ref>Hackeng (1998), p. 17.</ref> In 1872 besloot men een nieuwe kerk te bouwen, aangezien de kerk te klein en te bouwvallig was geworden. De nieuwe kerk verrees naast de oude, die in 1897 werd gesloopt.<ref>Hackeng (1998), pp. 34-36.</ref>

Op 21 oktober 1939 werd de kerk [[Sint-Pieter beneden]], gelegen in het dal, in gebruik genomen en werd de kerk ''op de berg'' gesloten. De altaren, beelden en het meubilair werden verhuisd naar de nieuwe kerk. In 1954 werd de kerk op de berg na een restauratie door architect [[Harry Koene]] weer in gebruik genomen.<ref>Van den Boogard/Minis (2001), p. 43.</ref>

Het [[kerkorgel]] werd in 1875 gebouwd door de Amsterdamse [[Hermanus Knipscheer|firma Knipscheer]] voor de Nederlands-Hervormde kerk in [[Abbenbroek]]; het werd in 1964 in de kerk van Sint Pieter geplaatst.<ref>Hackeng (1998), p. 37.</ref>