Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Maiella (overleg | bijdragen)
details
Regel 117:
In de kerktraditie is het graf van Petrus onder de huidige [[Sint-Pietersbasiliek]]. Opgravingen hebben een [[aedicula]] uit de periode 160-160 aan het licht gebracht, dat als een monument ter herinnering aan Petrus geduid kan worden. Bij de bouw van de [[Oude Sint-Pietersbasiliek]] vanaf begin vierde eeuw is men ervan uitgegaan dat onder de aedicula nog een graf aanwezig zou moeten zijn. Archeologisch onderzoek heeft uitgewezen dat dit niet het geval geweest kan zijn. Dit leidt bij auteurs tot de conclusie, dat een verhaal over de aanwezigheid van een graf van Petrus en verering voor hem pas op zijn vroegst bij de bouw van de aedicula, dus geruime tijd na zijn dood, kan zijn begonnen.<ref> Mielsch, Harold, ( 2011) [http://bilder.buecher.de/zusatz/33/33826/33826230_lese_1.pdf Die Umgebung des Petrusgrabe im 2.Jahrhundert]</ref>
 
Bij renovatiewerkzaamheden in de jaren 30 van de 20e eeuw vond men het redelijk goed bewaard gebleven skelet van een stevig gebouwde man van ongeveer 60-70 jaar oud bij overlijden. Hoewel er geen enkel wetenschappelijk bewijs voor te leveren is, proclameerde [[Paus Paulus IVVI]] in 1968 dat het daadwerkelijk ging om de stoffelijke resten van Petrus, die hier begraven zou liggen.
 
In het schip van de Sint-Pieter staat een devotiebeeld van Petrus, dat naar alle waarschijnlijkheid is gemaakt door de 13e-eeuwse beeldhouwer en architect [[Arnolfo di Lapo|Arnolfo di Cambio]]. Op 29 juni wordt dit beeld aangekleed met een rode [[koorkap]], als symbool van Petrus' martelaarschap{{Bron?||2015|01|09}} en gekroond met een echte tiara, versierd met briljanten en parels, die gedragen werd door [[paus Gregorius XIII]]. Sinds eeuwen wordt de voet van dit beeld gekust door pelgrims uit de hele wereld, waardoor de voet ernstig is afgesleten.