Kerkhoven met middeleeuwse stećci-grafstenen: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
k Robotgeholpen doorverwijzing: Cultureel erfgoed - Koppeling(en) gewijzigd naar materieel (cultureel) erfgoed |
||
Regel 27:
[[Bestand:Bosniangraves bosniska gravar februari 2007 stecak stecci3.jpg|{{Largethumb}}|]]
[[Bestand:BiH, Radimlja necropolis 5.jpg|{{Largethumb}}|]]
Onder de naam '''kerkhoven met middeleeuwse stećci-grafstenen''' werd een reeks van 28 [[Kerkhof (kerk)|kerkhoven]] gelegen voornamelijk in [[Bosnië en Herzegovina]] maar ook in aangrenzende delen van [[Kroatië]], [[Montenegro]] en [[Servië]] in 2016 tijdens de [[40e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed|40e sessie]] van de [[Commissie voor het Werelderfgoed]] erkend als [[werelderfgoed]] en als [[materieel (cultureel) erfgoed|cultureel erfgoed]] bijgeschreven op de [[UNESCO]] [[werelderfgoedlijst]]. De vier landen hadden de aanvraag van de erkenning van de sites op 2 november 2009 in een gemeenschappelijke aanvraag ingediend.
Een stećak (''[[Cyrillisch alfabet|Cyrillisch]]: Стећак'') of in het meervoud stećci (''Стећци'') is een typische monumentale [[Middeleeuwen|middeleeuwse]] [[grafsteen]] in gebruik bij de Bosnische Kerk in het gebied dat heden Bosnië en Herzegovina vormt, en aanliggende gedeelten van Kroatië, Montenegro en Servië. De oudste stećci dateren uit het midden van de [[12e eeuw]], het merendeel stammen ui de [[14e eeuw|14e]] en [[15e eeuw]]. De traditie van deze grafstenen ging verloren na de verovering van de Balkan door het [[Ottomaanse Rijk]] in het begin van de [[16e eeuw]]. Tegenwoordig zijn er nog zo'n 60.000 van in Bosnië en Herzegovina, 4.400 in Kroatië, 3.500 in Montenegro en 4.100 in Servië. In totaal gaat het om stećci-grafstenen op meer dan 3.300 kerkhoven, waarvan evenwel meer dan 90% zich in slechte staat bevindt.
| |||