Het Hebreeuws werd opnieuw een levende taal begin [[19e20e eeuw]], waarbij het onder met name seculiere joden geleidelijk een aantal andere door joden gesproken talen, zoals [[Jiddisch]] en [[Ladino (Sefardische taal)|Ladino]], tot op zekere hoogte verving. [[Eliëzer Ben-Jehoeda]] was de voornaamste pionier van het modern Hebreeuws. Hij was toonaangevend in een beweging die probeerde het Hebreeuws nieuw leven in te blazen. Dat hield niet alleen in dat mensen moesten leren het actief te gaan spreken en gebruiken, maar ook dat er nieuwe woorden geschapen moesten worden voor allerlei zaken die er nog niet waren toen de Tenach in het Hebreeuws werd opgeschreven en toen de taal intensief werd gebruikt, in de tijd van de rabbijnen. De taal kende geen woorden voor bijvoorbeeld trein, telefoon en fiets, en later tv, magnetron en computer. Zo ontstond het Modern Hebreeuws, ofwel, in die taal, 'Ivriet'.
==== Kritiek en tegenstand van orthodox-joodse zijde ====
