Wereldtentoonstelling van 1937: verschil tussen versies

De ''Wereldtentoonstelling van 1937'' werd in veel opzichten gedomineerd door de paviljoens van de [[Sovjet-Unie]] en van [[Duitsland]] en daarmee door de rivaliteit tussen de [[Totalitarisme|totalitaire]] ideologieën van het [[communisme]] en het [[fascisme]], zoals die op dat moment ook al voelbaar was tijdens de [[Spaanse Burgeroorlog]]. De organisatie van de expo had beide paviljoens doelbewust recht tegenover elkaar geplaatst, op een centrale plek, vlak voor de [[Eiffeltoren]]. Beide landen lieten monumentale bouwwerken oprichten, die als kunstwerk op zichzelf golden. Het moderne, [[Constructivisme (kunst)|constructivistische]] 34 meter hoge Russische paviljoen was ontworpen door [[Boris Iofan]], met daarbovenop de 24 meter hoge beeldengroep '[[Arbeider en kolchozboerin]]' van [[Vera Moechina]]. Het paviljoen van Duitsland was ontworpen door [[Albert Speer]]. Hij had een geheim ontwerp van het Sovjetpaviljoen onder ogen gekregen en ontwierp vervolgens een nog hoger [[Classicisme|classicistisch]], kolomvormigzuilvormig gebouw, met daarbovenop een adelaar met een hakenkruis in zijn klauwen, die neerkeek op het Russische paar. Zowel Iofan als Speer ontvingen voor hun ontwerp een gouden medaille.

Behalve de paviljoens van Rusland en Duitsland waren er op de expo meer monumentale panden te zien, zoals de paviljoens van [[Italië]], [[Portugal]] en [[Canada]] (ontworpen door [[Joseph-Émile Brunet]], met een enorm beeld van een [[Bison (geslacht)|buffel]]). Het Belgisch paviljoen werd ontworpen door [[Henry Van de Velde]]. In het door [[Josep Lluís Sert]] ontworpen [[Spanje|Spaanse]] paviljoen was voor het eerst [[Pablo Picasso]]'s [[Guernica (schilderij)|Guernica]] te zien. Ook het [[Palais de Chaillot]] en het [[Musée de l'Homme]] werden gebouwd voor de expo. Beoogde trekpleister was een 700 meter hoge toren, de 'Phare du Monde', met de eerste echte parkeergarage en bovenin een restaurant met een overweldigend uitzicht. Dit project werd echter nooitniet gerealiseerd.

Het vooruitgangsthema van de expo kwam tot uitdrukking in afzonderlijke paviljoens voor elektriciteit, licht, luchtvaart, spoorwegen, maar bijvoorbeeld ook voor toen nieuwe thema's als hygiëne, zeilsport, toerisme en film ([[Leni Riefenstahl]]s ''[[Triumph des Willens]]'' werd er onderscheiden). Als uitbreiding van de tentoonstelling bouwde [[Le Corbusier]] het [[Pavillon des Temps Nouveaux]]. Rondom wetenschap en moderne kunst werden voortdurend thematische exposities georganiseerd. Vooraanstaande kunstenaars werkte thema's uit als 'Transport der krachten' ([[Fernand Léger]]) en 'VrijeDe fee elektriciteit' ([[Raoul Dufy]]). [[Robert Delaunay]] maakte in het spoorwegpaviljoen zijn grote muurschildering 'Lucht, ijzer en water' en exposeerde schilderijen met als titel 'snelheid', 'precisie' en 'Propeller en ritme''.