Mennonieten: verschil tussen versies

De kenmerken van de mennonitische beweging waren de totale [[scheiding van kerk en staat]], de afwijzing van de [[Kinderdoopsel|kinderdoop]], het weigeren van de eed, en de persoonlijke [[Geloofsbelijdenis|belijdenis]] van mondige mensen in plaats van het onderschrijven van de door de kerk vastgelegde teksten. <ref>[http://www.heimatmuseum-leer.de/media/Folder_Mennoniten_NL.pdf]</ref>
De doperse [[Conformisme|non-conformistische]] uitgangspunten riepen veel weerstand op. In de [[zestiende eeuw]] werden de dopers te vuur en te zwaard [[Christenvervolgingen|vervolgd]]. In die tijd zijn in [[Nederland]] zo'n tweeduizend dopers om hun [[Religie|overtuiging]] omgebracht. Nog steeds gelden bij Doopsgezinden de uitgangspunten van persoonlijke verantwoordelijkheid van ieder lid of vriend van de [[Gemeente (kerk)|gemeente]]. Doopsgezinden kennen geen [[Kerkelijk ambt|ambtsdragers]]. De [[Dominee|predikanten]] worden beschouwd als gewoon lid van de gemeente te midden van alle anderen. [[Respect]] voor elkaar en voor elkaars [[mening]] is normaal en ook betrokkenheid bij elkaar en de wereld, zonder dat dit tot beklemming leidt: er zijn geen meerderen en geen minderen. Een ander adagium in het kerkgenootschap luidt: niet moeten, maar mogen.