Keizer Frederik I Barbarossa: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Sp. (n.a.v. Wikipedia:Wikiproject/SpellingCheck) Help mee! |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 22:
== Biografie ==
Na de dood van Rooms-koning [[Koenraad III (Rooms-koning)|Koenraad III]], zijn oom, op [[15 februari]] [[1152]] werd hij op [[4 maart]] te Frankfurt tot [[koning van Duitsland]] gekozen en op [[9 maart]] van datzelfde jaar door de aartsbisschop van [[
Op [[18 juni]] [[1155]] zalfde [[paus Adrianus IV]] hem te Rome tot keizer van het Heilige Roomse Rijk. Door zijn huwelijk in juni [[1156]] met gravin [[Beatrix I van Bourgondië]], dochter van graaf [[Reinout III van Bourgondië]], verwierf hij in [[1178]] het [[vrijgraafschap
Hij was dan wel keizer van het Heilige Roomse Rijk maar in Duitsland had hij maar een wankele machtsbasis daar Duitsland in die tijd bestond uit honderden (autonome) territoriale vorstendommen. Slechts enkele waren '[[rijksonmiddellijk]]', dat wil zeggen dat ze rechtstreeks onder het gezag van de keizer vielen. Een ander probleem voor de Duitse koningen was dat er geen vaste rijkshoofdstad was. De nieuwe koning nam de vacante Rijksbezittingen over, maar was verder aangewezen op zijn eigen huisgoed. In tegenstelling tot de koningen van Frankrijk en Engeland, waar ook nieuwe dynastieën in de vaste hoofdstad zetelden, reisden de Duitse koningen voortdurend rond door hun eigen rijk. De rijksvorsten hadden als plicht de keizer te ontvangen als hij daar aanspraak op maakte. Onder Barbarossa's bewind kreeg Duitsland ook zijn sacraal karakter door de benaming 'Heilig Rijk'. Dit was een bewuste maatregel van Barbarossa en zijn raadgevers (onder anderen [[Rainald van Dassel]], [[lijst van aartsbisschoppen van Keulen|aartsbisschop van Keulen]]) om de positie van de keizer ten opzichte van de paus te versterken.
[[Bestand:Keizer Frederik I Barbarossa penning 1152-1190 geslagen Nijmegen.jpg|thumb|left|300px|Denier of [[penning]] met Keizer Frederik I Barbarossa, geslagen in [[Nijmegen]].]]
In 1155, op zijn eerste Italiëtocht, werd Frederik in Monza met de [[IJzeren Kroon]] van Lombardije tot koning van Italië gekroond. Italië en Bourgondië (in die tijd ook wel Regnum Arelate, het koninkrijk van Arles, genoemd) vielen samen met Duitsland onder het gezag van de keizerskroon. Om zijn gezag in Italië te versterken had hij grote ambities ([[Italië-politiek]]). Zo wilde hij de steden het ''foedrum'' laten betalen (een feodale schatplicht), en de steden en vorsten van Italië strakker aan de keizerlijke kroon binden. Door de politieke situatie en gebrek aan middelen om de stadstaten simpelweg zijn wil op te leggen, werd hij in feite echter gedwongen partijganger te worden in de lopende onderlinge concurrentiestrijd in Noord-Italië. Een aantal steden kwam in verzet tegen de keizer en zijn bondgenoten en verenigde zich in de [[Lombardische Liga]]. Omdat Frederik ook met
In Midden-Italië kwam hij in conflict met de paus omwille van het feit dat Frederik door het systeem van de [[Rijkskerkenstelsel|Rijkskerk]] als het ware bisschoppen kon benoemen in de achtertuin van de paus. Daarnaast claimde hij veel keizerlijke rechten die in strijd waren met de belangen van de paus. Voornaamste hieronder was het bezit van de Mathildijnse Goederen. In 1157 te Besançon ontstond een rel toen Rainald van Dassel een brief van de paus voorlas aan het hof (de brief was natuurlijk in het Latijn, en Rainald vertaalde de brief voor zijn toehoorders in het Duits) waarin werd gesuggereerd dat de keizer een vazal van de paus zou zijn. De pauselijke gezanten leken dat niet erg tegen te spreken, waardoor het keizerlijke hof nog erger beledigd was. Na de dood van de toenmalige [[paus Adrianus IV]] (de enige Engelse paus) in 1159 ontstond een onverkwikkelijke situatie. Bij de verkiezingen voor de nieuwe paus waren de partijen verdeeld: er was een pro-keizerlijke partij en een pro-Siciliaanse partij. De pro-Siciliaanse kandidaat leek gewonnen te hebben, maar toen dat aangekondigd zou worden, trok de pro-keizerlijke kandidaat opeens de officiële mantel uit de handen van de bode en riep zichzelf tot paus uit. Hij werd [[paus Victor III]]. De pro-Siciliaanse kandidaat vertrok stilletjes uit Rome, en riep zich later tot "echte paus" (Alexander III) uit. Dit schisma duurde tot 1171. Alexander III behaalde ten slotte een volledige overwinning.
In het zuiden van Italië wist Barbarossa ervoor te zorgen dat zijn zoon, de latere keizer [[Keizer Hendrik VI|Hendrik VI]], trouwde met [[Constance van Sicilië (1154-1198)|Constance van Sicilië]], de erfdochter van Sicilië. Dit huwelijk vond, na een verloving van twee jaar, in 1186 plaats in Milaan. Hendrik wist Sicilië in 1194 uiteindelijk op de [[Normandiërs]] in te nemen en zorgde er zo voor dat Italië weer (even) een politieke eenheid werd. Dit duurde echter niet lang, want Hendrik VI overleed in september 1197 plotseling door ziekte. Zijn zoon, Frederik II, volgde hem aanvankelijk niet op in Duitsland, omdat [[paus
Barbarossa verdronk op [[10 juni]] [[1190]] toen hij tijdens de [[Derde Kruistocht]] de rivier de [[Selef]] (in [[Anatolië]]) wilde doorwaden. Het is niet precies duidelijk wat er gebeurd is, maar de bronnen zijn het erover eens dat hij van zijn paard geraakte (ofwel door een val, ofwel opzettelijk om zich af te koelen in het water) en eenmaal in het water verdronk.
Regel 42:
*Zonen:
** [[Frederik V van Zwaben|Frederik (V)]] (1164-1170), hertog van Zwaben
** [[Keizer Hendrik VI|Hendrik VI]] (1165-1197), keizer van het Heilige Roomse Rijk
** [[Frederik VI van Zwaben|Frederik (VI)]] (1167-1191), hertog van Zwaben
** [[Otto I van Bourgondië|Otto I]] (1170-1200), paltsgraaf van Bourgondië
**[[Koenraad II van Zwaben|Koenraad]] (1172-1196), hertog van Zwaben
** [[Filips van Zwaben]] (1177-1208), hertog van Zwaben
*Dochters:
** Beatrix (ca. 1160/62-1174), uitgehuwelijkt aan koning [[Willem II van Sicilië]], maar overleden voordat het huwelijk
** Sofia (1161-1187), gehuwd met [[Willem VI van Monferrato]]
** Agnes (1180-1184).
|