Iconoclasme: verschil tussen versies

Een goed begrip van de iconoclastische periode in het [[Byzantijnse Rijk]] wordt wat in de weg gestaan door het feit dat de bronnen die we er nu nog over hebben over het algemeen afkomstig zijn van de overwinnaars, de iconenvereerders. Zodoende is het niet eenvoudig een redelijk objectief beeld te krijgen van wat er nu eigenlijk allemaal gebeurd is.

 

De eerste keizer die het vernielen van de religieuze afbeeldingen gebood was [[Leo III van Byzantium|Leo III de Isauriër]]. Ergens tussen [[726]] en [[730]] gaf hij opdracht een beroemde icoon van [[Jezus (traditioneel-christelijk)|Christus]] die boven de paleispoort in [[Istanboel|Constantinopel]] hing, te verwijderen en te vernielen. Degenen die deze opdracht ten uitvoer brachten, werden volgens Theophanes (in zijn ''Chronographeia'') aangevallen door een groep iconenvereerders of iconodulen. Enkelen zouden zijn vermoord. De bronnen lopen uiteen over de redenen van de keizer om de oorlog te verklaren aan de iconen: sommige geschriften suggereren dat hij het deed om de [[moslim]]s te apaiseren, andere stellen dat Leo de uitbarsting van de vulkaan op het eilandje [[Thera]] zag als een straf van [[God (christendom)|God]] vanwege de in zijn ogen afgodische verering van de afbeeldingen. Hij verbood de iconenverering in ieder geval officieel in een [[edict]] in [[730]]. Dit verbod strekte zich overigens niet uit tot andere afbeeldingen, zoals de beelden van de keizer, of symbolen zoals [[kruis (christendom)|kruisen]] zonder [[Lichaam van Christus|corpus]]. Vreemd genoeg ging Leo vóór zijn beslissing niet te rade bij de Kerk, en hij schijnt werkelijk verbaasd te zijn geweest over de oppositie die hij ondervond.