Een reculée is het gevolg van het samenspel van ijs- en [[erosie|watererosie]]. Reculées worden gerekend onder de [[Karst (geografie)|karst]]verschijnselen. Water dat op het eerste plateau van de Jura valt vindt zijn weg in de kalksteen via tunnels en grotten naar de Combe d'Ain (het dal van de river de [[Ain (rivier)|Ain]]). Onderaan het plateau komt het water in [[Bron (water)|bronnen/verschijngaten]] uit de wand en stroomt het water vervolgens als een stroompjes naar de rivier de Ain. Tijdens hevige [[regen (neerslag)|regenval]] kolkt het water uit deze bronnen. Tijdens dit proces kan er erosie plaatsvinden. Na vele jaren kan er door deze erosie ondermijning plaatsvinden en dan stort een gedeelte van plateau in. (Dit zorgt voor een steile achterkant van de reculée.) De puinresten worden vervolgens door het riviertje weggevoerd/geërodeerd. Als dit proces zich [[miljoen]]en jaren voordoet ontstaan de reculées zoals in de Jura. Tijdens [[Glaciaal (tijdperk)|ijstijd]]en kiezen [[gletsjer]]s de weg van de minste weerstand en verlaten gletsjers geregeld het plateau via reculées. Als dit gebeurt wordt het [[puin]] in de Reculée afgevoerd en de randen van de reculée verticaal geërodeerd. Hierdoor krijgt het dal steile hellingen aan weerszijde en een platte bodem. Door grote temperatuurverschillen net na de ijstijden worden de zijkanten van de reculée geërodeerd door [[Vorst (weer)|vorstwering]], het in- en uitzetten van het gesteente. Hierdoor kunnen [[puinwaaier]]s ontstaan.
Deze [[wetenschap]]pelijke theorie verklaart zowel: de aanwezigheid van een bron of meerdere bronnen aan het uiteinde van elke reculée, als de platte bodem, als de steile wanden aan het uiteinde en aan de zijkanten van de reculée.
