Gregory S. Paul: verschil tussen versies

De meerderheid van de toenmalige paleontologische wereld kon zijn inzichten hoogstens zeer ten dele delen, maar men bezag Paul met een zekere sympathie omdat hij zulke mooie dingen maakte. Dat veranderde enigszins toen bleek dat de kunstenaar zich ook als paleontoloog wilde betonen. Zolang dat op de academische manier ging door het publiceren van artikelen over allerlei details gaf dat nog geen problemen. In 1978 deed Paul onderzoek naar de voedselopnemingscapaciteit van sauropoden; in 1981 bezocht hij Europa en het Berlijnse exemplaar van ''[[Archaeopteryx (dier)|Archaeopteryx]]'' wat in 1984 leidde tot zijn eerste [[Collegiale toetsing|peer-reviewed]] publicatie over de hypothese dat de groep welke we nu de [[Maniraptora]] noemen tot de vogels behoort; hetzelfde jaar verscheen een tweede artikel over de afkomst van de [[Therizinosauria|segnosauriërs]]. Hoewel deze successen Paul ertoe verleidden zijn studie te beëindigen, nog voor hij zijn ''[[Master (academische graad)|master]]'s degree'' behaald had, en ook zijn bijbaantje als [[winkelbediende]] op te zeggen, baarden ze geen al te groot opzien. In 1987 echter schreef Paul, in het kader van een grote reizende tentoonstelling over dinosauriërkunst, een hoofdstuk, ''The Science and Art of Restoring the Life Appearance of Dinosaurs and Their Relatives: A Rigorous How-To Guide'', voor het boek ''Dinosaurs, Past & Present'' dat weliswaar de uiterlijke vorm had van een aantal richtlijnen voor het illustreren van dinosauriërs, maar in feite een met grote stelligheid uitgesproken analyse van de anatomie van de hele groep behelsde. Leidde dit al tot opgetrokken wenkbrauwen: het jaar daarop publiceerde Paul een heel boek over de Theropoda: ''Predatory Dinosaurs of the World''. [[Bibliofilie|Bibliofiel]] was dit werk een doorslaand succes. Iedereen was erover eens dat er nog nooit zo'n prachtig boek over het onderwerp was geschreven (al was het alleen maar omdat dit de eerste keer was) en vooral geïllustreerd. Maar als wetenschappelijk werk werd het boek in de recensies neergesabeld. De storm aan negatieve kritiek had verschillende oorzaken. Het geschrift waagde het zowel wetenschappelijk als populair-wetenschappelijkpopulairwetenschappelijk te zijn. Paul had zelfs een aantal nieuwe soorten benoemd, samen met vele andere taxa. Het vervreemdde zijn moderne vrienden door de methode van de [[kladistiek]] te verwerpen. De conservatieven bracht het tot hoongelach door iedere kleine soort met veren uit te dossen en zelfs expliciet te beweren dat een belangrijk deel van de dinosauriërs uit loopvogels bestond! Het boek was ook een commerciële flop en van het oorspronkelijke plan om ook van de andere dinosauriërgroepen een overeenkomstig deel te laten verschijnen kwam niets terecht.

Enigszins aangeslagen wierp Paul zich op zijn kunstzinnige arbeid. Voor [[Paul MacCready]] had hij in 1987 hij het uiterlijk van diens vliegende ''[[Quetzalcoatlus]]''-robot ontworpen. Begin jaren negentig crëeerdecreëerde hij het eerste ontwerp van ''[[Tyrannosaurus]]'' en ''[[Deinonychus]]'' voor ''[[Jurassic Park (film)|Jurassic Park]]'', hoewel dat door de makers van de film nog aanzienlijk veranderd zou worden — en daarmee minder wetenschappelijk gemaakt: zo verdwenen de, lastig te simuleren, veren weer. Omdat de schrijver van het boek ''Jurassic Park'', [[Michael Crichton]], Paul volgde in zijn gelijkstelling van ''Deinonychus'' met ''[[Velociraptor]]'', kreeg de hele groep [[Dromaeosauridae]] de populaire naam ''raptors'', een ontwikkeling die Paul betreurde.

Populair-wetenschappelijkPopulairwetenschappelijk was Paul minder actief. Onder zijn redactie is in 2000 het ''Scientific American Book of Dinosaurs'' verschenen dat een vijftal artikelen van zijn hand bevat en zeer veel van zijn illustraties waaronder afbeeldingen van skeletten van tachtig dinosauriërs. In 2010 verscheen een geïllustreerde ''The Princeton Field Guide to Dinosaurs'' en het door hem zelf gepubliceerde ''Gregory S. Paul's Dinosaur Coffee Table Book'' in een dure en een goedkope editie.