Éric Tabarly: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
aanvul |
|||
Regel 1:
[[Bestand:Pen Duick II (2).JPG|
'''Éric Tabarly''' ([[Nantes]], [[24 juli]] [[1931]] -
== Biografie==
Éric Tabarly kwam al vroeg met het zeilen in contact. Zijn vader kocht in 1938 de boot ''Yum'', gebouwd in 1898 door de Schotse scheepsbouwer [[William Fyfe III
In 1952 ging hij in dienst bij de [[Franse marine]] en werd piloot bij de ''[[Aéronavale]]''. In 1954 werd hij, met de graad van ''[[korvetkapitein|capitaine de corvette]]'', voltijds gedetacheerd als zeiler om de wereldzeeën te bezeilen. Hij ontwierp de ''Pen Duick II'', een [[ketch]] van 13,60 meter, om deel te nemen aan de [[OSTAR]] (Observer Single-handed Trans-Atlantic Race) van 1956, een solozeilwedstrijd tussen [[Plymouth (Engeland)]] en [[Newport (Rhode Island)]]. Hij won de race, en werd hiervoor door generaal [[Charles de Gaulle]] benoemd tot [[Ridder (ridderorde)|Ridder]] in het Franse [[Legioen van Eer]].
[[Bestand:Aberwrac'h Pen Duick III P1050041-1.JPG|
Met de ''Pen Duick III'', een [[aluminium]] zeilboot van 17,45 meter uit 1966, zou Tabarly de meeste successen behalen, onder meer de [[Fastnet]] en [[Sydney to Hobart Yacht Race]] in 1967.
In 1968 bouwde hij de ''Pen Duick IV'', de eerste [[trimaran]] in
In 1969 won hij, met elf dagen voorsprong, de eerste "Transpac" zeilwedstrijd tussen [[San Francisco]] en [[Tokio|Tokyo]] aan boord van de ''Pen Duick V'', een [[sloep]] van 10,50 meter.
Tabarly won de OSTAR een tweede keer in 1976, aan boord van de ''Pen Duick VI''. Na dit succes werd hij triomfantelijk ontvangen in Parijs en benoemd tot [[officier]] in het [[Legioen van Eer|Légion d'honneur]]. In een poll van de sportkrant ''[[L'Équipe]]'' verkozen de lezers hem tot meest populaire sportman, vóór sporters als [[Eddy Merckx]] en [[Johan Cruijff]]. De ''Pen Duick VI'' was een aluminium ketch van 22,25 meter waarmee Tabarly had deelgenomen aan de [[Whitbread Round the World 1973-1974]], maar in die race moest hij opgeven nadat hij tweemaal een mast had verloren.
Voor zijn volgende boten moest Tabarly op zoek gaan naar commerciële [[sponsor]]s, die hun naam eraan verbonden. De eerste was de ''[[Paul Ricard (ondernemer)|Paul Ricard]]'' uit 1979, een aluminium trimaran van 16,5 meter. Met deze boot brak hij in 1980 het record van de Atlantische oversteek van west naar oost, dat al sinds 1905 op naam stond van de Schot [[Charlie Barr]]. Hij deed er tien dagen, vijf uur en 14 minuten over. In 1984 werd hij er derde mee in de trans-Atlantische solowedstrijd.
In 1997 werd hij samen met [[Yves Pallier]], aan boord van de ''Aquitaine Innovations'' eerste in de categorie "eenrompsboten" in de trans-Atlantische wedstrijd voor tweepersoonsbemanningen tussen [[Le Havre]] en [[Cartagena (Colombia)]].
Tijdens de nacht van 12 op 13 juni 1998 werd hij op de [[Ierse Zee]], tijdens een tocht naar Schotland aan boord van de originele, honderd jaar oude ''Pen Duick'', overboord geslagen door een [[rondhout]]. Zijn lichaam werd na enkele dagen gevonden door vissers. Hij werd postuum benoemd tot [[commandeur]] in het [[Legioen van Eer|Légion d'honneur]].
Éric Tabarly ging er prat op dat hij zich nooit aanlijnde met een veiligheidslijn, omdat dit hem in zijn bewegingen hinderde en omdat hij dat onnodig vond voor een kundig zeiler. Hij zei daarover:
[[Bestand:Centre-Eric-Tabarly.jpg|thumb|Cité de la Voile Éric Tabarly, in opbouw]]▼
<blockquote>''Celui qui tombe dans l'eau, n'a pas de place sur un bâteau.''<br >Wie in het water valt, is niet op zijn plaats op een boot.</blockquote>
Tabarly is een van de eerste zeilers die in 2007 zijn opgenomen in de ''ISAF Sailing Hall of Fame''<ref>[http://www.sailing.org/halloffame/21218.php www.sailing.org]</ref>. In zijn vaderland was hij een echte ster. Bij de verkiezing van [[Le Plus Grand Français de tous les temps]] op de Franse televisie in 2005 kwam hij op de 49e plaats, net vóór [[Lodewijk XIV van Frankrijk]].▼
▲Tabarly is een van de eerste zeilers die in 2007 zijn opgenomen in de ''ISAF Sailing Hall of Fame''<ref>[http://www.sailing.org/halloffame/21218.php www.sailing.org]</ref>. In zijn vaderland was hij een echte ster. Bij de verkiezing van ''[[Le Plus Grand Français de tous les temps]]'' op de Franse televisie in 2005 kwam hij op de 49e plaats, net vóór [[Lodewijk XIV van Frankrijk]].
Naar hem is onder meer het ''Cité de la Voile Éric Tabarly'' in [[Lorient]] genoemd, een modern tentoonstellingsgebouw over het zeilen dat in 2008 is geopend.
Regel 31 ⟶ 34:
{{DEFAULTSORT:Tabarly, Eric}}
[[Categorie:Frans zeiler
[[Categorie:Frans zeevaarder
|