Frauenkirche (Dresden): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijzigingen door 80.57.235.213 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door HanhilBot |
|||
Regel 30:
Op [[13 februari|13]] en [[14 februari]] [[1945]] bombardeerde de [[geallieerden (Tweede Wereldoorlog)|geallieerde]] luchtmacht Dresden. Ondanks diverse treffers hield het bouwwerk aanvankelijk stand. De acht zandstenen pilaren die de kolossale koepel ondersteunden hielden het lang genoeg uit om de evacuatie van 300 mensen - die hun toevlucht hadden gezocht in de crypte - mogelijk te maken. De temperatuur in en om de kerk bereikte 1000 graden [[Celsius]]. De pilaren waren roodgloeiend en uiteindelijk begaf de koepel het om 10:00 uur op [[15 februari]]. De buitenmuren verpulverden en bijna 6000 ton steen kwam naar beneden, waarbij de massieve vloeren van de kerk doorboord werden.
Het [[Altaar (religie)|altaar]], een [[reliëf (beeldhouwkunst)|reliëf]] met de afbeelding van het lijden van Jezus in de hof van [[Gethsemane]] op de [[Olijfberg]] door [[Johann Christian Feige]], was slechts gedeeltelijk beschadigd door het bombardement en de brand die de kerk vernietigden. De [[Apsis (architectuur)|apsis]] en het altaar hadden de instorting van de kerk echter redelijk doorstaan. De details van de meeste beelden waren wel verbrijzeld door vallend puin en veel fragmenten raakten onder het puin.
Het gebouw verdween uit het silhouet van Dresden en de geblakerde stenen zouden voor de volgende 45 jaar op een hoop blijven liggen midden in de stad. Kort na de oorlog begonnen de inwoners van Dresden de unieke stenen fragmenten van de Frauenkirche te verzamelen en te nummeren, opdat ze later gebruikt zouden kunnen worden bij de herbouw van de kerk. Dresden kwam na de oorlog in de [[Sovjet-bezettingszone in Duitsland|Sovjet bezettingszone]] te liggen, waaruit later de [[Duitse Democratische Republiek|DDR]] voortkwam. De communistische autoriteiten wilden de puinhopen van de kerk opruimen om plaats te maken voor een parkeerplaats, maar werden ontmoedigd door het bestaande volkssentiment dat de ruïne wilde bewaren ter nagedachtenis aan het bombardement.
| |||