Cantus firmus: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k robot Erbij: en |
k linkfix |
||
Regel 1:
Met '''cantus firmus''' ([[Latijn]] voor "vaste [[zang]]") duidt men in de [[Middeleeuwen|middeleeuwse]] muziek en [[barokmuziek]] de muzikale partij aan die de [[melodie]] of een melodisch motief van lange noten voorstelt, meestal gezongen door de [[tenor (zangstem)|tenor]]. Deze werd toen nog ténor genoemd met de klemtoon op de eerste lettergreep, van ''tenere'', Latijn voor houden, vasthouden. De tenor zong de vaste melodie, die weinig werd gevarieerd, en deze werd door de andere stemmen omspeeld. In [[partituur|partituren]] wordt de cantus firmus soms aangegeven met de afkorting ''c.f.''
Het begrip cantus firmus is ontstaan vanuit ''de vox principalis'' in het [[Organum]] en maakte vooral opgang in de zogeheten [[Ars Nova]], een muziekstroming die vanaf ongeveer 1300 in Frankrijk in zwang raakte. Als cantus firmus dient in de zogeheten [[parodie]]missen vaak een bekende melodie, al dan niet aan het [[Gregoriaanse muziek|Gregoriaans]] ontleend. In het stemmenweefsel van de [[polyfonie|polyfone]] muziek vormt de cantus firmus een rode draad. In de vocale barokmuziek voor de protestante eredienst houdt de cantus firmus vaak een [[koraal (muziek)|koraalmelodie]] aan.
| |||