Versie van 3 dec 2016 22:51 bewerken Hansmuller (overleg \| bijdragen) 33.780 bewerkingen k →‎Galerij ← Oudere bewerking		Versie van 4 dec 2016 22:49 bewerken ongedaan maken Hansmuller (overleg \| bijdragen) 33.780 bewerkingen aanvulling, meer plaatjes volgen Nieuwere bewerking →
Regel 1: ~~{{meebezig}}~~ {{Infobox kunstenaar \| naam = Elisabetta Piccini Regel 14 ⟶ 13: \| website = }} '''Elisabetta Piccini''' (ook bekend als '''suor Isabella Piccini''', [[Venetië (stad)\|Venetië]], 1644 - aldaar, 29 april 1734) was een Italiaans [[graveur]]. ==Leven== Elisabetta Piccini werd in 1644 geboren als telg van een Venetiaans geslacht van grafisch kunstenaars. Elisabetta Piccini werd in 1644 geboren als telg van een Venetiaans geslacht van grafisch kunstenaars.<ref>[http://www.enciclopediadelledonne.it/biografie/elisabetta-piccini/ Laura Di Fazio: ''Elisabetta Piccini detta suor Isabella Venezia 1644 - Venezia 1734'']</ref> Haar vader Jacopo en haar oom Guglielmo graveerden reproducties van schilderijen van [[Titiaan]] en [[Peter Paul Rubens\|Rubens]], maar maakten ook illustraties voor drukkers en uitgevers. Ze werd door haar vader in het ambacht opgeleid en toen hij overleed, verzocht ze in 1663 de [[Doge (staatshoofd)\|Doge]] om het alleenrecht op afdrukken van bepaalde gravures. De Senaat verleende haar dit recht, waarmee ze zelfstandig ondernemer werd. In 1663 trad ze toe tot het franciscaner klooster Santa Croce in Venetië en nam ze de naam van Zuster Isabella ("suor Isabella") aan. Een veertigjarige carrière als leverancier van prenten aan verschillende uitgevers, zoals Bartoli (Venetië), de Tipografia del Seminario ([[Padua (stad)\|Padua]]), Gromi ([[Brescia (stad)\|Brescia]]) en de Remondini ([[Bassano]]) begon. Voor 200 ducaten kocht ze jaarlijks haar verplichtingen als non in het klooster af. Ook betaalde ze de bruidschat voor haar zus Franceschina, die in 1673 intrad in haar klooster maar in 1684 uittrad om te trouwen. ▼ <ref>[http://www.enciclopediadelledonne.it/biografie/elisabetta-piccini/ Enciclopediadelledonne.it. Laura Di Fazio: ''Elisabetta Piccini detta suor Isabella Venezia 1644 - Venezia 1734''. Geraadpleegd 3 december 2016]</ref> Op 74-jarige leeftijd werd Zuster Isabella in 1718 benoemd tot abdis. Tot 1724 bekleedde ze dit ambt dat haar zwaar viel.▼ <ref>[http://britishlibrary.typepad.co.uk/european/2013/08/two-italian-seventeenth-century-female-engravers-a-recent-discovery.html British library. Denis Reidy: ''Two Italian seventeenth century female engravers. A recent discovery.'' Geraadpleegd 3 december 2016]</ref> <ref>[https://bibliomab.wordpress.com/2014/11/14/suor-isabelle-piccini-femme-graveur-et-nonne/ Bibliomab. Léo Mabmacien: ''Suor Isabelle Piccini, femme graveur et nonne.'' Geraadpleegd 3 december 2016]</ref> <ref>[http://www.museobiassono.it/Italiano/index.php?page=/Italiano/Mostre/MagdalenaDePass/Pagina04.html Museobiassono.it. Museo Civico "Carlo Verri" Biassono (MI). ''Isabella Piccini (Venezia, 1644-1735?)''. Geraadpleegd 3 december 2016]</ref> ▲Elisabetta Piccini werd in 1644 geboren als telg van een Venetiaans geslacht van grafisch kunstenaars.<ref>[http://www.enciclopediadelledonne.it/biografie/elisabetta-piccini/ Laura Di Fazio: ''Elisabetta Piccini detta suor Isabella Venezia 1644 - Venezia 1734'']</ref> Haar vader Jacopo en haar oom Guglielmo graveerden reproducties van schilderijen van [[Titiaan]] en [[Peter Paul Rubens\|Rubens]], maar maakten ook illustraties voor drukkers en uitgevers. Ze werd door haar vader in het ambacht opgeleid en toen hij overleed, verzocht ze in 1663 de [[Doge (staatshoofd)\|Doge]] om het alleenrecht op afdrukken van bepaalde gravures. De Senaat verleende haar dit recht, waarmee ze zelfstandig ondernemer werd. In 1663 trad ze toe tot het franciscaner klooster Santa Croce in Venetië en nam ze de naam van Zuster Isabella ("suor Isabella") aan. Een veertigjarige carrière als leverancier van prenten aan verschillende uitgevers, zoals Bartoli (Venetië), de Tipografia del Seminario ([[Padua (stad)\|Padua]]), Gromi ([[Brescia (stad)\|Brescia]]) en de Remondini ([[Bassano]]) begon. Voor 200 ducaten kocht ze jaarlijks haar verplichtingen als non in het klooster af. Ook betaalde ze de bruidschat voor haar zus Franceschina, die in 1673 intrad in haar klooster maar in 1684 uittrad om te trouwen. ▲Op 74-jarige leeftijd werd Zuster Isabella in 1718 benoemd tot abdis. Tot 1724 bekleedde ze dit ambt dat haar zwaar viel. Ze overleed in Venetië 29 april 1734. ==Werk== Piccini maakte vooral grafiek voor kerkelijke teksten: vaak eenvoudige vrome voorstellingen voor missalen, gebedenboeken, [[brevier]]en, biografieën van heiligen, maar ook wereldse prenten als allegorieën en illustraties van handboeken. De Remondini's, haar favoriete uitgevers, stuurden haar koperplaten en soms ook de afbeeldingen die gegraveerd moesten worden, getuige de overgeleverde correspondentie. Ze bracht geen innovaties aan en in de negentiende eeuw werd hard over haar werk geoordeeld door de Italiaanse kunstcriticus en abt Luigi De Angelis, die haar werk als meer vroom dan kunstzinnig afdeed. <ref>De Angelis schreef over Piccini: "cose degnissime della cristiana venerazione, ma nulla ammirabili pell'arte" (''Notizie storiche degli intagliatori'', XIII, 1814, p. 116). http://www.museobiassono.it/Italiano/index.php?page=/Italiano/Mostre/MagdalenaDePass/Pagina04.html Geciteerd museobiassono.it]. </ref> ~~<!--~~ Sono talmente tante le richieste che riceve, che «potea darne dugento annui ducati al monastero per andarne esente da ogni officio» (Moschini 1924, p. 50). Con il ricavato di incisore, dunque, Isabella, contribuisce al mantenimento del monastero, tanto da poter essere esentata dalle consuete incombenze che sarebbero spettate ad una suora. Aiuta anche sua sorella Francesca con una dote di 300 ducati e ne sostiene le spese per la vestizione, perché anche Franceschina, nel 1673, entra nello stesso convento e prende i voti, che però scioglierà undici anni dopo per sposarsi. Quando, a seguito di una malattia, Franceschina muore, nel 1709, nomina Isabella erede di tutti i suoi beni. Suor Isabella ha 74 anni quando viene nominata Vicaria del Convento; lo è per 6 anni, dal 1718 al 1724 ma non apprezza la responsabilità, come scrive in una lettera a uno dei Remondini «…la Vicaria in sino sto Ottobre e poi viva Gesù … sei anni che sono in catena co tanti pesi addosso. Presto sarò libera.» E ancora «…Sono molto contenta a essere fuori dè 6: anni de vicariato Le me uolleua tornar a far, ma io, li, hò, detto sul sodo che gellassero il confesso, cioè li dusento ducati al lano nò li darò più, che si spente tanto nel uicariado e spicera è morta tutto in anni sei, che no so come sono stata salda, con tutti sti pensieri e spiese. Solo M.V. mi ha assistito. Quindo che, le à sentito che lasserò la il confessor; Le, a, messo le piue spiese in saco, è de più le me uolleua far Badessa…» Ma cosa incide suor Isabella? La sua produzione è legata soprattutto alla illustrazione di testi sacri, messali, libri di preghiere, breviari, biografie di Santi, ma anche ritratti, stampe divulgative di genere profano, soggetti allegorici ed illustrazioni di manuali. I suoi lavori sono apprezzati dagli editori e molto richiesti dal pubblico, che ama quelle rappresentazioni religiose dal sapore semplice e sincero. E come lavora? i Remondini, ormai diventati i suoi editori preferiti, le forniscono le lastre di rame e a volte anche il disegno da riprodurre, Isabella manda la lastra dal calderer (o l’uomo del rame) il quale la prepara e dopo qualche giorno è di nuovo da Isabella per essere incisa a bulino. In circa sessantotto anni, questo il tempo passato in convento, senza una allieva o un aiuto, suor Isabella realizza da sola tutte le sue incisioni; in una delle tante lettere scritte ai Remondini si legge «…Vostra sig.ria si assicuri che non alleva niuna, ò insegnato a q. creature, e tutte quando che ano studiato si stuffa e no volle star chiuse, come sono stata io…». Da questo ricco epistolario con i Remondini, divenuti nel tempo anche suoi confidenti e amici, conosciamo la suor Isabella imprenditrice: a 76 anni sa vendere e gestire le proprie opere anche quando pervengono contemporaneamente da editori diversi; si fa rispettare soprattutto quando non sono puntuali nei pagamenti. Ma la fatica, con l’età e la salute precaria, si fa sentire e Isabella contesta lastre di rame troppo grandi «…sotto il torcollo che sempre, i, me sé adosso (…) quanto poi à il Santo che lei mi mandò, è molto grade, è stento a lauorar rami cusì gradi». ~~Suor Isabella muore in povertà la sera del 29 aprile 1734, a 90 anni. -->~~ ==Galerij== Regel 41 ⟶ 36: {{commonscat\|Isabella Piccini}} {{Appendix}} {{DEFAULTSORT::Piccini, Elisabetta}} [[Categorie:Italiaans graficus]]

Isabella Piccini: verschil tussen versies