Meistaradeildin: verschil tussen versies

===Prestaties per club===

In 1942 werd de ''Meistaradeildin'' opgericht en werd de kampioen door middel van een afvalrace bekendgemaakt waaraan vier ploegen deelnamen: KÍ Klaksvík, TB Tvøroyri, B36 Tórshavn en HB Tórshavn. Uiteindelijk ging de titel naar eerstgenoemde. Een jaar later kwam er een tweede klasse, maar er was nog geen promotie-degradatie-systeemdegradatiesysteem in die tijd. In 1944, een jaar na de invoering van het tweede niveau, werd er geen competitie gespeeld. Het volgende seizoen zou een jaar later aanvangen waarin TB Tvøroyri uiteindelijk de titel zou pakken. Ook andere teams als onder andere [[MB Miðvágur]], [[07 Vestur|SÍ Sørvágur]] en [[VB Vágur]] deden regelmatig mee aan de competitie in de jaren 40veertig. SÍ eindigde als tweede in 1945 en won het kampioenschap in 1947, maar verliet daarna de competitie weer. Datzelfde gold voor VB Vágur, men kwam zich in 1952 opnieuw in de competitie aansluiten, maar na twee seizoenen vond de club het weer genoeg en stapte uit de competitie.

Tot en met 1970 was KÍ de beste ploeg op de eilandengroep, met veertien kampioenstitels. Een jaar later kwam ÍF Fuglafjørður voor het eerst meedoen aan de competitie en in 1976 ook NSÍ Runavík. Daarmee steeg het aantal clubs in de competitie naar zeven.

In datzelfde jaar werd de naam ''Meistaradeildin'' geschrapt en ging de competitie verder door het leven als ''1.Deild'' (eerste divisie). Ook werd de promotie-degradatie-regelingdegradatieregeling ingevoerd, waarbij de nummer laatst uit de 1.Deild degradeerde naar de 2.Deild. NSÍ degradeerde in haar eerste seizoen, de eerste promovendus daarvoor in de plaats was [[Fram Tórshavn]], dat na één seizoen meteen weer een stapje terugzette.

In de negentiger jaren negentig werden ook de barragewedstrijden ingevoerd: de nummer negen van de 1.Deild moest het opnemen tegen de nummer twee van de 2.Deild om zijn plaats veilig te stellen. Later werd deze regeling echter weer verworpen.

In 1995 ging men over naar het [[driepuntensysteem]]: elke ploeg die won kreeg drie punten erbij op de ranglijst, in plaats van twee. In 2003 werd KÍ Klaksvík voor het eerst van de troon gestoten, want HB Tórshavn brak het record van 17 kampioenstitels en kreeg een jaar later zelfs de 18de titel erbij.

Vier jaar na de eeuwwisseling werd de competitie gesponsord door ''Formula'' en ging de competitie officieel ''Formuladeildin'' heten. De tweede klasse ging 1.Deild heten, de derde klasse en vierde klasse 2. en 3.Deild. Vijf jaar later werd er een nieuw sponsorcontract gesloten van drie jaar met [[Vodafone]] en heette de competitie in de periode 2009-2011 ''Vodafonedeildin''. In 2012 werd bekend dat het energiebedrijf [[Esso|Effo]] beslag kon leggen op de naam van de competitie. Daarom heet de competitie vanaf nu officieel ''Effodeildin''. Verder werden de TVtv-rechten door de voetbalbond verkocht aan ''Kentaro'' voor 64 miljoen [[Deense kroon|DKK]]. Vóór 2012 lagen deze rechten in handen van ''Sportfive'', dat 11 miljoen Deense kronen betaalde.

| style="background:#f0f0f0" | 1942 || {{0}}9 || rowspan="2" | Afvalcompetitie || 13 || rowspan="2" | –

87% van de in totaal 232 spelers uit de hoogste competitie waren van Faeröerse afkomst. Het grootste deel van de buitenlandse spelers komt oorspronkelijk uit [[Servië]], diedat tien spelers in deze competitie hebbenheeft lopen. Verder volgen [[Denemarken]], [[Ivoorkust]], [[Senegal]] en [[Hongarije]] met vier spelers in de competitie. Een jaar later was nog altijd 86% van de spelers uit de Faeröer afkomstig, opnieuw gevolgd door Servië (6), Senegal (5) en Denemarken (3) en [[Polen]] (3).

Vanaf 1987 worden de clubs in de hoogste klasse door 116 verschillende trainers begeleid, waarvan bijna 59% uit de Faeröer komt. Denemarken volgt met 21%, verder Servië met 11%, Engeland met 5%, Polen 4% en [[IJsland]] 3%. Verder waren er ook [[Zweden|Zweedse]], [[Bulgarije|Bulgaarse]], [[Litouwen|Litouwse]] en [[Roemenië|Roemeense]] trainers te vinden.

De gemiddelde wedstrijd op de eilandengroep wordt door zo'n 500 toeschouwers bijgewoond. De derby's tussen HB en B36 en die van KÍ tegen EB/Streymur en Víkingur en overige topwedstrijden worden vaak door zo'n 1.000 à 2.000 mensen bijgewoond. In uitzonderingen zoals de bekerfinale worden er zelfs 3.000 verwacht.

[[Bestand:TB vs ÍF 29-04-2012 Við Stórá.jpg|thumb|260px|left|Clayton Nascimento (nr. 18) is mede-topscorermedetopscorer geworden van de competitie.]]

In de Effodeildin speelt elke club in 27 speeldagen drie keer tegen een andere ploeg. De vijf hoogst geëindigde clubs uit het vorige seizoen mogen daardoor 14 thuiswedstrijden spelen, de overige vijf clubs spelen een thuiswedstrijd minder. De kampioen plaatst zich voor de voorrondes van de Champions League, terwijl de nummers twee en drie én de bekerwinnaar zich voor de voorrondes van de Europa League plaatsen. Als laatste degraderen de twee laatste geëindigde ploegen naar de [[1. Deild (mannen)|tweede klasse]].

Wanneer een speler in de loop van het seizoen vijf gele kaarten krijgt, volgt er een uitsluiting van één competitiewedstrijd. Elke twee gele kaarten daarna betekent opnieuw het missen van één wedstrijd.

Als een speler de rode kaart krijgt te zien, zal deze speler minstens één competitie- of bekerwedstrijd moeten missen.