DHC Delft: verschil tussen versies

De opening van de nieuwe Delftse sportaccommodatie (mei 1960) aan de Brasserskade was een grote vooruitgang voor DHC. De accommodatie was voor die tijd zeer modern. Er verrees een geheel betonnen ring met staanplaatsen rond het veld en aan de zuidelijke kant een overdekte stalen tribune, inmiddels erkend als [[gemeentelijk monument]].<ref>{{Citeer web|url=http://www.delft.nl/monumentenzoek.jsp |titel=Zoek een monument |uitgever=[[Delft|Gemeente Delft]] |datum=29 oktober 2013 |bezochtdatum=12 oktober 2013}}</ref> Het was een veelgebouwd model van architect van Stockkum, ook wel het Elascon model genoemd. Het nieuwe stadion kon 18.000 toeschouwers te gast hebben. In [[1961]] komt de eerste voltijds trainer op de loonlijst van DHC: de Oostenrijker [[Friedrich Donenfeld]] en eindigt DHC op de tweede plaats. Om een plaats in de [[Eredivisie (mannenvoetbal)|eredivisie]] te kunnen bemachtigen moet een beslissingswedstrijd tegen [[De Volewijckers]] worden gespeeld. Na een in 2-2 geëindigde eerste wedstrijd verliest DHC de tweede wedstrijd met 3-1. In [[Eerste divisie 1961/62|het seizoen 1961/62]] wordt bijna weer gepromoveerd, nu is [[Fortuna Vlaardingen]] echter te sterk en wordt in de competitie om de [[KNVB beker]] de finale gehaald. Hier is [[Sparta Rotterdam|Sparta]] op [[Spangen (Rotterdam)|Spangen]] echter in de verlenging met 1-0 te sterk. Halverwege de jaren 1960 vallen, op een halvefinaleplaats in de KNVB beker na, de prestaties erg tegen. Het verloop onder de spelers is groot. Financieel en organisatorisch gaat het ook niet goed met DHC. Verloop onder voorzitters en tegenvallende bezoekersaantallen zijn niet goed voor de continuïteit. Het voortbestaan van de club wordt in die tijd gevonden in een splitsing van de betaald voetbaltak en de amateurafdeling. Dit is een feit in juni 1966. De betaalde tak heet vanaf dan DHC’66. Toch heeft dit besluit vele negatieve gevolgen. Eén daarvan is dat de amateurtak veel leden verliest en het eerste amateurteam wordt door de KNVB in de vierde klasse geplaatst. Ondanks de hoge verwachtingen krijgt DHC bij de gemeente Delft geen verdere steun en ook het bedrijfsleven laat het massaal afweten. Na negen wedstrijden in het [[Eerste divisie 1965/66|seizoen 1965/66]] staat de club onderaan. Het publiek begint te mokken en voorafgaand aan de thuiswedstrijd tegen [[RBC (voetbalclub)|RBC]] sloopt men het scorebord en de doelen in het stadion. In dat seizoen eindigt DHC als vierde van onderen. De KNVB stuurt ondertussen op sanering van een grote hoeveelheid betaald voetbalclubs aan. DHC – dat opereert onder de rook van Haagse en Rotterdamse clubs – wordt genoemd als één van de saneringskandidaten. DHC vindt echter dat als het sportief weer beter gaat, de toeschouwers vanzelf weer komen. In [[1967]] moet DHC'66 fuseren met het ook in moeilijkheden verkerende [[XerxesDZB|Xerxes]] uit Rotterdam. Op 19 mei [[1967]] werd in het Rijswijkse 'Hoornwyck' de fusie bekrachtigd tussen Xerxes en DHC'66: de nieuwe naam wordt Xerxes/DHC’66. Het mag dan wel in de eredivisie uitkomen en wordt zelfs [[Eredivisie 1967/68|eenmaal 7e]]. De club heeft met spelers als [[Willem van Hanegem]], [[Eddy Treijtel]] en [[Hans Dorjee]] veel kwaliteit in huis en dit geeft DHC hoop. Het betaald voetbal houdt het nog twee jaar vol. Een hoogtepunt is de 0-1-overwinning op Feyenoord in de Kuip. In [[1969]] valt het doek. Van Hanegem en Treijtel zijn voor Feyenoord, Dorjee gaat verder met het Haagse [[Holland Sport (voetbalclub)|Holland Sport]]. Xerxes en DHC gaan weer uit elkaar.