Dario Fo: verschil tussen versies

}}

 

 

Hij wordt wel de 'meest getalenteerde politieke clown van Europa' genoemd; een rebel, maar ook een [[cabaretier]], een [[minstreel]] en bovenal een [[nar (persoon)|nar]]. Een nar, die zijn narrige boodschap in een lach verpakt.

Hij begon zijn theatercarrière met [[satire|satirische]] revues voor kleine cabarets en vormde vervolgens met zijn vrouw [[Franca Rame]] de theatergroep Nuova Scena, die aanvankelijk onder auspiciën van de Italiaanse [[communisme|communistische partij]] opereerde. Ze voerden hun stukken op in een alledaagse arbeidersomgeving, zoals fabrieksloodsen, fabriekshallen, arbeidershuizen en vrouwenhuizen. Steeds deden ze dit voor het oog van duizenden arbeiders en mensen die onderaan de sociale ladder verkeerden. Hij nam het voor hen op, bemoedigde hen en liet hen via het theater de werkelijkheid beter begrijpen. Daarbij baseerde hij zich op de aloude [[commedia dell'arte]], het geïmproviseerde theater dat eveneens naast komisch vermaak en potsenmakerij ook en vooral afrekende met de heersende klassen, de regenten en hoogwaardigheidsbekleders.

 

 

 

In 1997 werd hij onderscheiden met de [[Nobelprijs voor de Literatuur]].<ref>{{en}}[http://nobelprize.org/literature/laureates/1997/fo-bio.html Biografie van Fo op de Nobelprijs-website (1997)]</ref>

 

=== Politiek ===

 

== Werken ==

* ''Een Vrouw Alleen''

* ''Medea''