Hertogdom Lotharingen: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 54:
Lotharius' II kinderloze huwelijk domineerde zijn politiek. Zijn scheiding en zijn buitenechtelijke kinderen werden niet erkend door [[Paus Nicolaas I]]. Na zijn dood werd Lotharingen geannexeerd door zijn oom, de West-Frankische koning [[Karel de Kale]]. Van 870 tot 880 werd het koninkrijk Lotharingen kort gesplitst in een westelijk en oostelijk deel. In het [[verdrag van Meerssen]] (870) tussen zijn ooms Karel en [[Lodewijk de Duitser]] werd Lotharingen verdeeld tussen [[West-Francië|West]]- en [[Oost-Frankische Rijk|Oost-Francië]]. Zijn broer, koning [[Lodewijk II van Italië]], gebonden door beleg van [[Emiraat Bari]], bezig met het heroveren van [[Islamitische veroveringen]], kon dit niet tegenhouden. Na de dood van Karel de Kale viel de Oost-Frankische [[Lodewijk III de Jonge]] West-Francië binnen. Zijn neven [[Lodewijk III van Frankrijk]] en [[Karloman II van Frankrijk|Karloman van Frankrijk]] sloten het [[Verdrag van Ribemont (880)|Verdrag van Ribemont]] (880) en het schonken Lodewijk III hun deel van Lotharingen.
Zijn broer [[Karel III de Dikke]] werd de laatste heerser van gehele [[Frankische Rijk]], na de dood van zijn broers en neven. In 887 werd hij afgezet door [[Arnulf van Karinthië]], de buitenechtelijke zoon van zijn broer [[Karloman van Beieren]]. [[Odo I van Frankrijk]] werd de eerste koning uit het huis van [[Robertingen]] en sterke man in West-Francië, en dus de eerste niet-Karolinger in het Frankische rijk (tijdelijk in West-Francië).
| |||