De Studio: verschil tussen versies

'''DE Studio''' is een cultuurcentrum aan het [[Mechelseplein]] in [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]]. HetDaarvoor gebouwwas wordthet uitgebaatrespectievelijk dooreen [[Villanellaadellijk (kunstencentrum)|kunstencentrumstadspaleis, Villanella]]een enhotel, iseen hetbank pand vanen de voormalige acteerschool [[Studio Herman Teirlinck]]. DE Studio bevindt zich tussenin de Antwerpse theaterbuurt,. museaHet engebouw gallerijenwordt ensinds biedt2011 eenuitgebaat plaatsdoor voor[[Villanella theater,(kunstencentrum)|kunstencentrum literatuur, nieuwe media, film, muziek, debatten en feestenVillanella]].

Het gebied rond de Maarschalk Gérardstraat was al langer volgebouwd maar de bouwgeschiedenis van DE Studio zelf gaat terug tot 1780, wanneer ridder François-Joseph van Ertborn er zijn [[Stadspaleis|stadspaleis]] of hôtel particulier liet bouwen. Hij was een telg van de rijke bankiers en juristen familie, de [[Van_Ertborn|van Ertborns]] en liet een stadspaleis volgens de laatste nieuwe mode bouwen. Omwille van stilistische kenmerken en de banden van van Ertborn met de vrijmetselarij vermoed men dat het toenmalige paleis een creatie was van de Franse neoclassisistische architect [[Barnabé Guimard]] <ref>Provincie Antwerpen (2013). ''Een gebouw in vijf bedrijven: Van Hotel van Ertborn tot 'DE Studio''. 2de druk</ref>. Het gebouw in zijn huidige vorm vertoont nog veel elementen die typisch zijn voor een neoklassiek stadspaleis zoals de koetspoort met ontvangsthal op de bel-étage, de ruime tuin. Ze bevatte twee salons waarvan de eerste uitkeek over het Mechelseplein en de tweede over de tuin. De laatste is de nog steeds in haar oorspronkelijke vorm te bewonderen en is met haar prachtige rotonde met rijkelijk uitgewerkt decoratie met korintischeKorinthische zuilen , parket, marmeren schoorsteenmantels, spiegels en [[Supraporte|supraportes]] een goed voorbeeld van de ''style à la grecque'' of ''style à l'antique''.

Tijdens de 1steEerste wereldoorlogWereldoorlog werd het hotel opgevorderd door de Duitse bezetter als logement voor hogere officieren. Na afloop van de oorlog in 1919 werd het gebouw gekocht door de ''Banque de Crédit Commercial'' en werden de salons omgevormd tot een rijk versierde loketruimte met de huidige mozaiekvloermozaïekvloer en werden kelders uitgegraven voor een kluizenzaal. Van die tijd stamt ook het smeedwerk voor de ramen van de voorgevel met de initialen van de bank.