Soestwetering: verschil tussen versies

De Soestwetering is evenals de andere bekenwaterlopen in Salland grotendeels gegraven. DatWetering isduidt af te leiden uit de naam want wetering betekentop gegraven [[Watergang (wateroppervlak)|watergang]]. In de loop der eeuwen waren er langs de rivier de [[IJssel]] lang gerekte zandige [[oeverwal]]len van enkele meters hoog ontstaan. De mens zorgde in de [[Middeleeuwen]] bovendien voor steeds meer [[dijk (waterkering)|bedijking]]. Het water uit het hoofdzakelijk laaggelegen Salland kon daardoor niet meer vrij naar de rivier afstromen. waardoorDaardoor bestond het gebied dat voornamelijk uit woeste gronden bestonddie op veel plaatsen uitgesproken moerassig waswaren. Om ontginning van hetde gebiedstreek tussen de [[Sallandse heuvelrug]] en de rivierIJssel mogelijk te maken werden vanaf de 13e eeuw de weteringen gegraven. ZeBij begonnende vaakaanleg alsvolgde natuurlijkemen [[beekzoveel (watergang)|beek]]jesals diemogelijk [[kwel|ontsprongen]]de aandalvormige dedekzandlaagten voetin vanhet de heuvelruglandschap. Eerst volgden ze eenin oost-westwestelijke richting om vervolgens in de buurt van de IJssel af te buigen naar het noorden. Door deze [[afwatering]] werd het gebied beter geschikt voor bewoning en bewerking. Tot 1900 werden de watergangen eeuwenlang ook gebruikt voor het vervoer van onder meer veldproducten, hout en mest per [[zomp]].

Het zuidoostelijk deel van de Soestwetering loopt door een kleinschalig agrarisch landschap. Het [[landschap]] van het noordelijk deel is weidser. Andere Sallandse weteringen zoals ''[[Zandwetering]]'', ''[[Averlosche Leide]]'', ''[[Raalter wetering]]'' en ''[[Nieuwe Wetering(Salland)|Nieuwe wetering]]'' takken onderweg bij de Soestwetering aan die, steeds breder wordend, al dit water naar Zwolle brengt. De oevers van de wetering zijn overal vrij strak, maar dankzij de begroeiing is het toch een natuurlijk element in het gebied. Het [[waterschap]] geeft met onder andere Europese subsidie de oevers van steeds meer kleine waterlopen een natuurlijker karakter. Naastgelegen landbouwgronden worden daarbij somsplaatselijk omgevormd tot [[retentiegebied]]en voor de berging van incidentele overschotten aan [[Regen (neerslag)|hemelwater]]. Deze gebruiksverandering van de oeverlanden biedt plaatselijk meer ruimte aan [[Flora (plantkunde)|plant]] en [[Fauna (biologie)|dier]].