Assassijnen: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
terug naar versie 17 september 2016
Regel 6:
|}
 
De '''Assassijnen''' vormden een [[Isma'ilisme|ismaëlitische]] sekte die aan het eind van de elfde eeuw werd geleid door [[Hasan al-Sabah]]. Ze worden veelal als de sekte der '''nizari's''' aangeduid. Ze waren met name vertegenwoordigd in (het huidige) [[Syrië]], en [[Iran]] en Palestina. In Europa werden ze voor het eerst beschreven door [[Marco Polo]].
 
[[Bestand:Asabah2.jpg|thumb|left|Hasan al-Sabbah]]
De stichter van de Assassijnen, Hasan al-Sabbah, was een soennietPerzische sjiiet die in [[1078]] te Caïro aanhanger en propagandist werd van het bewind der [[Fatimiden]]. Hij zou zijn volgelingen [[hasjiesj]] toedienen om ze een blik in het paradijselijke hiernamaals te gunnen en ze aldus te motiveren tot de deelname aan oorlogen en het plegen van aanslagen. ''Assassijn'' wordt wel verondersteld een verbastering te zijn van ''hashshashin'', dat betekent: zij die zich met ''hasjiesj'' bedwelmen. Oorspronkelijk gebruikten hun tegenstanders dit woord om de leden van deze sekte te beledigen. De Engelse en Franse woorden ''assassin'' en ''assassinat'' ("assassination"), die respectievelijk (sluip)moordenaar en (sluip)moord betekenen, zijn (al in de middeleeuwen) ontleend aan de naam der Assassijnen. Er wordt echter beweerd dat de waarheid achter deze woorden er heel anders uitziet, in teruggevonden documenten afkomstig van [[Alamoet]] staat dat Hassan-i Sabbah zijn volgelingen graag aansprak met Asasiyun, wat betekent "zij die trouw zijn aan de Asās", wat op zijn beurt betekent "Oprichting van het geloof". Dit woord werd mogelijk verkeerd begrepen door reizigers en vervormd tot hasjiesj.
 
Tegen het einde van de 11e eeuw was de vesting [[Alamoet]] het hoofdkwartier van deze sluipmoordenaarssubversieve, terroristische beweging. De Assassijnen verzetten zich niet alleen met geweld en verraad tegen de [[Kruistocht|kruisvaarders]] in Palestina maar ook tegen vele islamitische heersers.
 
De Mongoolse veroveraar [[Hulagu|Hoelagoe]] maakte in [[1256]] een einde aan de activiteit van de sekte in Perzië. De [[mammelukken]]-sultan [[Baibars]] maakte in [[1273]] een einde aan hun politiek bestaan in Syrië. Onder verschillende benamingen hebben zich tot in onze tijd aanhangers van deze Ismaëlische leer gehandhaafd, onder andere in [[Pakistan]] en [[India]] de zogenaamde [[Chodja]]'s onder de [[Aga Khan]].
 
==Literatuur==