Boston Symphony Orchestra: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
YurikBot (overleg | bijdragen)
Wesoparius (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
Het '''Boston Symphony Orchestra''' is een Amerikaans [[symfonieorkest]] in de stad [[Boston]]. Het orkest speelt in de [[Boston Symphony Hall]], die vanwege de [[zaalakoestiek]] tot 's werelds beste [[concertzaal|concertzalen]] wordt gerekend.
 
De Boston Symphony Orchestra werd in 1881 opgericht door Henry Lee Higginson. Al spoedig dirigeerden beroemde dirigenten het orkest, zoals vanaf [[Arthur Nikisch]] (1889-1893) en later [[Pierre Monteux]] (1919-1924). Vanaf 1900 speelt men in de Symphony Hall, de eerste zaalconcertzaal die op grond van wetenschappelijk akoestisch onderzoek is ontworpen. Vooral onder leiding van [[Sergei Koussevitsky]] (1926-1951, 1954-1956) groeide het orkest uit tot een van Amerika's beste orkesten. Uit de leden van het orkest ontstond in 1885 het ''Boston Pops Orchestra'' dat onder [[Arthur Fiedler]] generaties Bostonians tijdens promenadeconcerten liet kennismaken met (licht) klassieke muziek in ontspannen sfeer. De Boston Pops zijn ook bekend door de [[filmmuziek]] die [[John Williams (componist)|John Williams]] als dirigent van dit orkest componeerde voor [[Steven Spielberg]] en met de Boston Pops opnam.
 
Koussevitsky richtte het Berkshire Music Centre op, de voorloper van het huidige Tanglewood Music Centre, waar jaarlijks verschillende muzikale zomercursussen plaatsvinden. Vele nu beroemde musici namen hieraan deel of leidden deze cursussen (onder de laatsten de Nederlandse dirigent [[Reinbert de Leeuw]]. Koussevitsky gaf verschillende componisten opdracht om nieuwe composities te schrijven, onder wie [[Sergei Prokovjev]] (Vierde Symfonie), [[Igor Stravinsky]] (Symphony of Psalms), [[Maurice Ravel]] (Pianoconcert in G), [[Béla Bartók]] (Concert voor orkest) en [[Paul Hindemith]] (Symfonische muziek voor strijker en blazers). Nadien gaf het orkest bij jubilea compositieopdrachten, zoals het ''Divertimento voor orkest'' van [[Leonard Bernstein]]. Ook [[Ernest Dutilleux]], [[Roger Sessions]], [[Andrzej Panufnik]] en [[Elliott Carter]] schreven in dit kader composities.
Na Koussevitsky werkte de Japanse dirigent [[Seiji Ozawa]] lange tijd met dit orkest (1973-2002). In 2003 werd [[James Levine]] zijn opvolger als eerste Amerikaanse dirigent. Onder de dirigenten van naam die regelmatig het orkest dirigeerden vallen met name [[William Steinberg]], [[Charles Munch]], [[Erich Leinsdorf]], [[Colin Davis]] en [[Bernard Haitink]] te noemen. Sinds 1970 heeft het orkest een eigen koor, het Tanglewood Festival Chorus.
 
Tot de eerste leden van het orkest behoorden vele Russische musici. Onder Monteux, Munch en eerder al onder [[Henri Rabaud]] ontstond een enigszins Franse orkestklank. Zeer karakteristiek aan het orkest is de stralende samenklank van de [[hoorn]]sectie die de akoestiek van de Symphony Hall ten volle benuttenbenut.
 
 
Regel 12:
 
*[http://www.bso.org Website van het Boston Symphony Orchestra]