Gerard van Lotharingen: verschil tussen versies

'''Gerard van Lotharingen''' (ca. [[1030]] - [[Remiremont]], [[14 april]] [[1070]]) was hertog van [[Opper-Lotharingen]].

 

Gerard volgde in 1047 zijn broer [[Adalbert van Lotharingen|Adalbert]] op als graaf van de [[Elzas]], [[Metz]] en [[Châtenois (Bas-Rhin)|Châtenois]], toen die hertog werd van Opper-Lotharingen. Adalbert werd tot hertog benoemd in plaats van de opstandige [[Godfried II van Lotharingen]] maar werd in 1048 al door Godfried gedood. Gerard volgde toen zijn broer op als hertog maar werd al snel door Godfried gevangengenomen. In 1049 bemiddelde [[paus Leo IX]] een vrede in Lotharingen en werd Gerard vrijgelaten. Met steun van [[keizer Hendrik III]] wist Gerard zijn positie te versterken ten koste van Godfried en zijn bondgenoten.

 

Gerard was voogd van de abdijen van Sint Pieter te Metz, Sint Maarten bij Metz, Sint Evre te [[Toul]], [[Abdij van Remiremont|Remiremont]], [[Moyenmoutier]] en [[Saint-Mihiel]]. Deze voogdijschappen leidden tot conflicten met de bisschoppen van [[prinsbisdom Metz|Metz]], [[prinsbisdom Verdun|Verdun]] en [[prinsbisdom Toul|Toul]]. Gerard bouwde kastelen in Prenay en [[Nancy]] (het begin van het middeleeuwse Nancy) om zo de verbinding tussen zijn noordelijke en zuidelijke bezittingen zeker te stellen. Tegen het einde van zijn leven kwam Gerard in conflict met lokale edelen. Hij overleed op een veldtocht tegen opstandelingen, volgens geruchten was hij vergiftigd. Hij werd begraven in de abdij van Remiremont. Met zijn bewind kwam een einde aan de turbulente geschiedenis van Opper-Lotharingen, zijn nageslacht regeerde tot 1755.

 

Gerard was een zoon van [[Gerard IV van Metz]] en Gisela. Hij was gehuwd met Hedwig Van Namen, dochter van [[Albert I van Namen]], en werd de vader van:

* [[Diederik II van Lotharingen|Diederik II]]

|colspan="9"|'''Gerard van Lotharingen (1030-1070)'''

|}

 

[[Categorie:Hertog van Opper-Lotharingen]]